زمینه: پسودوموناس آئروژینوزا مهمترین عامل عفونتهای بیمارستانی در بیماران بستری بهمدت 10 روز یا بیشتر می-باشد، همچنین مهمترین عامل عفونت زخم ناشی از سوختگی بهشمار میرود. حدود 75 درصد موارد مرگ در بیماران سوخته بهدلیل عفونت زخم و یا سپتیسمی متعاقب آن است. با مصرف کلینیکی آنتیبیوتیکها سویههای پسودوموناس آئروژینوزا بیمارستانی دارای مقاومت چندگانه نسبت به آنتیبیوتیکها (MDR) در سراسر جهان بهطور فزایندهای انتشار یافته است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی حساسیت آنتیبیوتیکی و بررسی وجود بتالاکتامازهای وسیعالطیف (ESBLs: Extended-Spectrum Beta Lactamases) سویههای پسودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونههای کلینیکی انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه 175 سویه پسودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونههای کلینیکی بر طبق روشهای استاندارد کشت وتعیین هویت گردیدند. سپس ایزولهها از نظر مقاومت آنتیبیوتیکی بهروش دیسک دیفیوژن و طبق معیارهای پیشنهادی استانداردهای آزمایشگاهی بالینی(Clinical and Laboratory Standards Institute:CLSI) مورد بررسی قرار گرفتند. جهت غربالگری اولیه ارگانیسمهای تولیدکنندهی ESBL میزان مقاومت این سویهها نسبت به آنتی-بیوتیک سفتازیدیم بررسی شد. سپس ایزولههای مقاوم بهمنظور تأیید نهایی تولید ESBL، بهروش combined disk method مورد مطالعه قرار گرفتند. یافتهها: در این مطالعه میزان مقاومت پسودوموناس به آنتیبیوتیکهای جنتامایسین، آمیکاسین، سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم، تیکارسیلین، تیکارسیلین/کلاولانیک اسید، ایمیپنم، سفپیم، پلیمیکسین B بهترتیب 6/68 درصد، 4/67 درصد، 7/77 درصد، 6/68 درصد، 64 درصد، 6/68 درصد، 48 درصد، 2/52 درصد، 1/5 درصد بود. در تست غربال-گری اولیه تعداد120 (6/68 درصد) ایزوله پسودوموناس آئروژینوزا به آنتیبیوتیک سفتازیدیم (تست فنوتیپی اولیه) مقاومت نشان دادند. از 120 ایزوله مقاوم به سفتازیدیم، در روش combined disk method 66 ایزوله (55 درصد) فنوتیپ ESBL مثبت بودند و 54 ایزوله (45 درصد) فنوتیپ منفی بودند. نتیجهگیری: بر اساس نتایج این مطالعه، پلیمیکسین B بیشترین فعالیت ضدپسودوموناسی را در میان عوامل ضدمیکروبی بکار رفته نشان داد. از طرفی ارگانیسمهایی که حامل ژنهای ESBL میباشند، باعث افزایش مرگ و میر می-شوند. بنابراین تشخیصهای درست آزمایشگاهی برای جلوگیری از شکست درمان ناشی از انتخاب نامناسب آنتیبیوتیک بسیار حائز اهمیت است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |