Saffari Chaleshtary J, Moradi M T, Farrokhi E, Tabatabaiefar M A, taherzadeh M, Azadegan F, et al . Study of P53 gene mutations in promoter and exons 2-4 and 9-11 in patient with gastric cancer by PCR-SSCP in Chaharmahal Va Bakhtiari province. Iran South Med J 2011; 14 (4) :220-229
URL:
http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-300-fa.html
صفاری چالشتری جواد، مرادی محمدتقی، فرخی عفت، طباطبایی فر محمدامین، طاهرزاده مریم، آزادگان فاطمه، و همکاران. و همکاران.. بررسی جهشهای پروموتر و اگزونهای 4-2 و 11-9 ژن P53 بهروش PCR-SSCP در بیماران مبتلا به سرطان معده در استان چهارمحال و بختیاری. مجله طب جنوب. 1390; 14 (4) :220-229
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-300-fa.html
1- مرکزتحقیقات سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
2- مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
3- دانشگاه علوم پزشکی تهران
4- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
5- مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد ، mchalesh@yahoo.com
چکیده: (14737 مشاهده)
زمینه: سرطان معده از جمله مهمترین بیماریها است و بعد از سرطان ریه دومین عامل مرگ و میر در میان سرطانها در جهان است. فاکتورهای ژنتیکی شامل انکوژنها و ژنهای سرکوبگر تومور مهمترین عوامل بروز این بیماری هستند. ژن P53 یکی از مهمترین ژنهای سرکوبگر تومور است و نقش کلیدی در محافظت از ژنوم و تعمیر DNA دارد. هدف اصلی این مطالعه تشخیص جهشهای ژن P53 در بیماران مبتلا به سرطان معده در استان چهارمحال و بختیاری است. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی جهشهای پروموتر و اگزونهای 4-2 و 11-9 ژن P53 در نمونههای پارافینه بیوپسی معده در 38 بیمار مبتلا به سرطان معده در استان چهارمحال و بختیاری را مورد بررسی قرار داده است. استخراج DNA به روش استاندارد فنل کلروفرم و آزمایشات مولکولی بر روی توالیهای مذکور بهروش PCR-SSCP انجام شد. یافتهها: در نتایج حاصل از این بررسی، در نمونههای سرطان معده مورد مطالعه هیچ نشانهای مبنی بر وقوع جهش در پروموتر و اگزونهای 4-2 و 11-9 ژن P53 مشاهده نشد. نتیجهگیری: با وجود اینکه جهشهای ژن P53 بهعنوان فراوانترین تغییرات ژنی در بروز سرطانها شناخته شده است و حدود 50 درصد از بدخیمیها ناشی از جهش در این ژن است، اما در مطالعه ما هیچ جهشی مشاهده نشد که این می-تواند بهدلیل تعداد کم نمونهها باشد و یا اینکه لازم است مطالعات بیشتری بر روی ژنهای دیگر انجام داد و حتی مطالعات در سطح تغییرات اپیژنتیکی را گسترش داد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1389/2/7 | پذیرش: 1389/7/10 | انتشار: 1390/9/9
ارسال پیام به نویسنده مسئول