دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: اغلب زنان در سنین باروری سندرم قبل از قاعدگی (PMS) را تجربه می‌کنند. روش‌های مختلفی برای درمان این سندرم مطرح شده و مصرف گیاهان دارویی یکی از این روش‌ها است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر زنجبیل و کورکومین بر شدت علایم سندرم قبل از قاعدگی انجام شد. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی دو سو کور، 105 نفر از دانشجویان دارای علایم PMS به‌صورت تصادفی به گروه‌های دریافت کننده زنجبیل، کورکومین و دارونما تقسیم شدند. شرکت کنندگان از هفت روز قبل از قاعدگی تا 3 روز پس از قاعدگی به‌مدت 3 سیکل، روزانه دو کپسول دریافت کردند و شدت علایم خود را توسط پرسشنامه ثبت روزانه شدت مشکلات (DRSP)، ثبت نمودند. داده‌های قبل از مداخله و 1، 2 و 3 ماه پس از مداخله توسط آزمون‌های آنالیز واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. جهت تجزیه و تحلیل از نرم‌افزار SPSS ویرایش 18 استفاده شد و (05/0>P) معنی‌دار تلقی شد. یافته‌ها: میانگین شدت علایم سندرم قبل از قاعدگی قبل از مداخله در سه گروه مشابه بود ](7/30±2/110 در گروه زنجبیل، 1/39±6/103 در گروه کورکومین و 65/44±7/106 در گروه دارونما)79/0=[P، اما پس از مداخلات تفاوت‌های معنی‌داری بین گروه‌ها وجود داشت ](4/33± 06/47 در گروه زنجبیل، 6/11±74/29 در گروه کورکومین و 7/48±106 در گروه دارونما) 0001/0[P˂. همچنین تفاوت معنی‌دار بین اثرات زنجبیل و کورکومین وجود داشت (008/0P=). نتیجه‌گیری: زنجبیل و کورکومین در کاهش شدت علایم خلقی، جسمانی و رفتاری سندرم قبل از قاعدگی مؤثرند و اثر کورکومین بیشتر از زنجبیل است. نتایج مطالعه حاضر زنجبیل و کورکومین را به‌عنوان درمان سندرم قبل از قاعدگی پیشنهاد می‌کند.