زمینه: گونه های بروسلا عامل ایجاد بیماری تب مالت هستند. مشخص شده است که ایمنی تیپ 1 در کنترل عفونت بروسلایی نقش مهمی دارد. در این ارتباط ماکروفاژها نقش اساسی دارند. اینترلوکین 10 که یک سایتوکاین تیپ 2 است و سبب غیرفعال کردن ماکروفاژها می-گردد، دارای اثرات معکوس بر بیماری می باشد. مطالعات نشان داده اند که پلی مورفیسم های ناحیه پروموتر ژن اینترلوکین 10 بر تولید این سایتوکاین تأثیر می گذارند. در این مطالعه ما ارتباط بین این پلی مرفیسم ها بر روی استعداد ابتلا به بیماری تب مالت را بررسی نمودیم. مواد و روشها: تعداد 190 بیمار مبتلا به تب مالت و 81 دامدار سالم که دام آلوده داشته و محصولات لبنی آلوده آن ها را مصرف می-نمودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی افراد جهت پلی مرفیسم های دو آللی ناحیه پروموتر ژن اینترلوکین 10 در موقعیتهای 1082- (G/A)، 819- (T/C) و 592- (A/C) به روش PCR-RFLP ژنوتیپ گردیدند. یافتهها: توزیع ژنوتیپ های CC و آلل های C در موقعیت های 819- و 592- ژن اینترلوکین 10 بطور حائز اهمیتی در بیماران بیشتر از دامداران سالم بود (P به ترتیب برابر 034/0 و 008/0). هاپلوتیپ های تکی و دوتایی ATA به طور حائز اهمیتی در گروه کنترل بیشتر از بیماران بود (P به ترتیب برابر 0278/0 و 013/0). نتیجه گیری: فراوانی های بالاتر آلل های C در موقعیت های 819- و 592- ژن اینترلوکین 10 و فراوانی کمتر هاپلوتیپ ATA/ATA در بیماران به عنوان عوامل مستعدکننده بیماری تب مالت مطرح می شوند.
Rasouli M, Kiani S, Beh bin M. Interleukin-10 gene promoter polymorphisms and susceptibility to brucellosis in Iranian patients. Iran South Med J 2009; 11 (2) :129-138 URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-149-fa.html
رسولی منوچهر، کیانی سیمین، به بین مریم. پلی مرفیسمهای ژن اینترلوکین 10 و استعداد ابتلا به تب مالت در بیماران ایرانی. طب جنوب 1387; 11 (2) :138-129
Iranian South Medical Journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License which allows users to read,
copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly