زمینه: :سندرم پای بی قرار (RLS) یک اختلال حسی-حرکتی است که83-6 درصد از بیماران دیالیزی را گرفتار می سازد. افزایش‌ اوره‌ و کراتینین‌ قبل‌ از دیالیز و فقر آهن‌ ناشی ‌از نارسایی‌ کلیه‌ را از علل ایجاد بیماری نام‌ برده اند. هدف این مطالعه، تعیین میزان این فقدان در این دسته از این بیماران و بررسی با فاکتور اوره احتمالی می باشد. مواد و روش‌ها: تعداد 130 بیمار دیالیزی در مراکز دیالیز استان بوشهر به صورت مقطعی مورد بررسی قرار گرفتند. برای تشخیص RLS از معیارهای گروه بین المللی RLSاستفاده شد. در کلیه بیماران طول دوره نارسائی کلیه،تعداد دفعات دیالیز در هفته، میزان اریتروپویتین دریافتی در هفته، میزان آهن مینرال دریافتی در روز، داروهای مصرفی، بیماری های همراه، نیتروژن اوره خون (BUN) قبل از دیالیز و میزان فریتین سرم تعیین گردید. یافته‌ها: 43 نفر از افراد مورد مطالعه به سندرم پای بی قرار مبتلا بودند (1/33 درصد) که‌ شامل‌ 18 زن (9/41 درصد) و 25 مرد (1/58 درصد) بود. سابقه خانوادگی مثبت ارتباط معنی داری با سندرم پای بی قرار داشت (016/0 P <) و افراد دارای این سابقه 39/3 برابر سایر افراد (محدوده اطمینان 21/9-25/1) شانس ابتلا به سندرم پای بی قرار را دارا بودند. فاکتورهای سن، جنس، فریتین سرم، طول دوره نارسایی کلیه و نیتروژن اوره خون با ابتلا به سندرم پای بی قرار مرتبط نبودند. نتیجه گیری: سندرم پای بی قرار در بیماران دیالیزی استان بوشهر یک اختلال شایع بود که با فریتین سرم رابطه ای نداشت و تنها سابقه خانوادگی مثبت به طور معنی داری بین بیماران با یا بدون سندرم متفاوت بود.