زمینه: مطالعات نشان داده که برگ گردو دارای ویژگی‌های کاهش‌دهنده قندخون، کاهش فشار خون و مدر می‌باشد. هدف از مطالعه کنونی بررسی اثرات هیستوپاتولوژیک عصاره هیدروالکلی برگ گردو روی دیابت نوع اول ایجاد شده در موش‌های صحرایی می‌باشد. مواد و روش‌ها: تعداد 48 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار (وزن 200- 150 گرم و سن شش هفته) به شش گروه 8 تایی تقسیم گردیدند. گروه‌های سوم، چهارم، پنجم و ششم دیابتی شدند و پس از 72 ساعت به‌وسیله گلوکومتر میزان گلوکز خون مشخص گردید. پس از ده روز گروه‌های دوم، چهارم و پنجم به‌ترتیب 400، 200 و 400 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم در روز عصاره برگ گردو و گروه ششم گلی‌بن‌کلامید به‌میزان 4 میلی‌گرم بر کیلوگرم به‌مدت چهار هفته دریافت نمودند. در ابتدا و در طول دوره آزمایش (هر هفته) میزان قندخون اندازه‌گیری گردید، سپس با استفاده از هماتوکسیلین و فلوکسین (CHP) اسلایدهای تهیه شده رنگ‌آمیزی و سپس تعداد سلول‎های β و قطر جزایر پانکراس بررسی گردید. یافته‌ها: قطر جزایر لانگرهانس و تعداد سلول‌های β در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل شاهد به‌طور معنی‌داری کاهش یافته بود. افزایش معنی‌داری در قطر جزایر لانگرهانس و تعداد سلول‌های β در گروه درمان شده با عصاره برگ گردو به‌میزان 400 میلی‌گرم نسبت به گروه کنترل دیابتی وجود داشت. نسبت وزن پانکراس به‌وزن بدن در گروه دیابتی به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه‌های درمان شده افزایش نشان داد. نتیجه‌گیری: عصاره هیدروالکلی برگ گردو در برگشت عملکرد سلول‌های β و بهبود جزایر لانگرهانس مؤثر است.