1- گروه بیوشمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر ، a.movahed@bpums.ac.ir 2- گروه زیستشناسی، اداره آموزش و پرورش بهبهان، خوزستان 3- گروه علوم زیستشناسی، دانشکده علوم، دانشگاه پیام نور تهران 4- گروه بیوشمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر 5- گروه کارشناسان پژوهش، پژوهشکده میگوی کشور، بوشهر 6- گروه مهندسی شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه خلیج فارس بوشهر 7- گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز 8- گروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر 9- بخش قلب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر
چکیده: (12498 مشاهده)
زمینه: انباشتگی فلزات سنگین که در اثر فاضلابهای صنعتی، شهری و کشاورزی بهوجود میآیند معمولاً در مقابل تصفیه شیمیایی مقاوم میباشند. اینگونه فلزات بهراحتی میتوانند باعث آلودگی زیست محیطی آبزیان بهخصوص میگوها شوند که یکی از مهمترین زنجیره غذایی انسانها محسوب میشوند. هدف از این مطالعه، بررسی غلظت فلزات سنگین از جمله سرب، کادمیوم، روی، مس و جیوه در میگوهای دریایی و پرورشی آبهای سواحل استان بوشهر (خلیجفارس) بوده است. مواد و روشها: میگوهای دریایی از سه ناحیه از سواحل استان صید و جمعآوری گردید. همچنین میگوهای پرورشی از 3 گونه سفید هندی (Ferropenaeus indicus)، ببری سبز (Penaeus semisulcatus) و پا سفید (Litopenaeus vannamei) انتخاب گردید. پس از شستشو، بافت خوراکی میگو جداسازی، تعیین وزن و در فور با دمای 70 درجه سانتیگراد خشک گردید، سپس بهصورت پودر در آمده و در کوره با درجه حرارت 550 درجه سانتیگراد به خاکستر سفید تبدیل شدند. مقادیر فلزات سنگین سرب، کادمیوم، جیوه، مس و روی توسط دستگاه جذب اتمی شعلهای تعیین مقدار گردیدند. یافتهها: میانگین غلظت فلزات سنگین سرب، کادمیوم، مس و روی در میگوهای دریایی مورد بررسی بهترتیب 38/2، 27/9، 44/0، 34/1 قسمت در میلیون و جیوه 8/2 قسمت در میلیارد تعیین گردید. همچنین میانگین غلظت فلزات سنگین سرب، کادمیوم، مس و روی در میگوهای پرورشی بهترتیب 3، 8/9، 42/37 و 0/1 قسمت در میلیون و جیوه 7/2 قسمت در میلیارد محاسبه شد. اختلاف چندانی در مقادیر فلزات سنگین بین دو گروه دریایی و پرورشی مشاهده نگردید. مقادیر مجاز با استاندارد ملی ایران برای فلزات سرب، کادمیوم، مس و روی بهترتیب 1، 1/0، 20 و 50 میلیگرم در کیلوگرم وزنتر بافت میگو و در مورد جیوه 500 میکروگرم در کیلوگرم وزنتر بافت میگو میباشد. نتیجهگیری: نتایج این بررسی نشان داد که غلظت فلزات سنگین روی، مس و جیوه از استانداردهای گزارش شده توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) کمتر بوده و نگران کننده نمیباشد. هر چند میانگین غلظت فلزات سرب و کادمیوم در هر دو نوع دریایی و پرورشی از حداکثر مجاز برای مصارف انسانی بالاتر بوده و نیاز به بررسی و حساسیت بیشتری دارد. نتایج این مطالعه پیشنهاد میکند که اقدامات لازم جهت پیشگیری از آلودگی آبهای سواحل دریای بوشهر توسط مقامات مسئول صورت پذیرد.
Movahed A, Dehghan A V, Haji Hosseini R, Akbarzadeh S, Zendehboudi A A, Nafisi Behabadi M, et al . Evaluation of heavy metals in the tissues of different species of shrimps collected from coastal waters of Bushehr, Persian Gulf . Iran South Med J. 2013; 16 (2) :100-109 URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-418-fa.html
موحد علی، دهقان عبدالوحید، حاجیحسینی رضا، اکبرزاده صمد، زندهبودی عباسعلی، نفیسیبهابادی محمود، و همکاران. و همکاران.. بررسی غلظت فلزات سنگین در بافت خوراکی میگوهای نمونهبرداری شده از آبهای سواحل استان بوشهر. طب جنوب. 1392; 16 (2) :109-100
Iranian South Medical Journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License which allows users to read,
copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly