زمینه: سلول‌های Treg قوی‌ترین منع‌کننده‌ی ایمنی ضدتورمورال هستند و بیان CTLA-4 برای عملکرد سلول‌های تنظیم‌گرT FOXP3+ طبیعی مادام که این ملکول را بیان می‌کنند، ضروری می‌باشد. اینترلوکین 10 نیز به‌عنوان یک عامل منع کننده‌ی ایمنی، در عرضه آنتی‌ژن به‌صورت مؤثر عمل کرده و فعالیت سلول‌هایT اختصاصی تومورال را با مانع یا محدودیت توأم می‌کند. هدف ازاین بررسی مقایسه بیان و کمیت بیان ژن‌های FOXP3 و CTLA-4 و اینترلوکین 10 میان بیماران با تهاجم موضعی سرطان حنجره و بیماران بدون تهاجم موضعی و نیز میان بیماران با درگیری غدد لنفاوی است. مواد و روش‌ها: بیان و کمیت بیان ژن‌های FOXP3، CTLA-4 و اینترلوکین 10 در نمونه‌های بافتی 59 بیمار با سرطان حنجره که 8 نفر از آنها متاستاز منطقه‌ای داشتند و 31 نمونه از غدد لنفاوی آنها به‌روش Real-Time PCRاندازه‌گیری شد. یافته‌ها: با مقایسه بیان و کمیت بیان ژن‌های FOXP3، CTLA-4 و اینترلوکین 10 میان بیماران با تهاجم موضعی سرطان حنجره و بیماران بدون تهاجم موضعی و نیز میان بیماران با درگیری غدد لنفاوی در مقایسه با بیماران فاقد درگیری غدد لنفاوی تفاوت چشمگیری مشاهده نگردید (05/0P>). همچنین همبستگی چشمگیر آماری میان بیان این ژن‌ها و مراحل گوناگون تومور و درجه تمایز تومور یافت نشد (05/0P>). نتیجه‌گیری: سطح بیان ژن‌های FOXP3، CTLA-4 و اینترلوکین 10 در ریز محیط تومورهای حنجره با میزان تهاجم موضعی و با درگیری غدد لنفاوی در این بیماران ارتباط چشمگیری ندارد.