زمینه:. نشانگان آلرژی دهانی شامل علائم ازیاد حساسیت فوری وابسته به ایمونوگلوبولین E، به‌علت واکنش متقاطع بین پروتئین‌های گرده گیاهان، میوه‌ها و سبزیجات تازه پس از خوردن آن‌ها می‌باشد. این نشانگان در 40 تا80 درصد بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک فصلی وجود دارد. تاکنون بررسی‌های اندکی در مورد رینیت آلرژیک فصلی و میزان ابتلا به نشانگان آلرژی- دهانی انجام گرفته است. هدف مطالعه حاضر شناخت هر چه بیشتر این نشانگان می باشد که سبب درمان به هنگام و بهبود کیفیت زندگی بیماران می‌گردد مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی که به‌صورت آینده‌نگر انجام شد، 103 بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک فصلی در مرکز تحقیقات آلرژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد وارد پژوهش شدند. حساسیت به آلرژن‌های هوایی با آزمون پوستی پریک ارزیابی شد و پاسخ مثبت 3 میلی‌متر بیشتر از کنترل منفی تعریف گردید. برمبنای شرح حال آلرژی غذایی و آزمون پوستی پریک مثبت جهت تأیید تشخیص برای بیماران آزمایش چالش غذایی به‌صورت یکسو کور انجام شد. در نرم افزار آنالیز آماری SPSS ویرایش 5/11 با کمک آزمون‌های آماری کای مربع، و تی زوجی هم مقایسه شدند. همچنین P کمتر از 05/0 به‌عنوان سطح معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: از 103 بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک فصلی 63 بیمار (2/61 درصد) با میانگین سنی 6/10±8/28 سال مبتلا به نشانگان آلرژی-دهانی و 40 بیمار (8/38 درصد) با 2/13±8/26 سال به آن مبتلا نبودند. میانگین سال‌های ابتلا به بیماری در گروهی که نشانگان آلرژی دهانی داشتند 9/5±7 سال و در گروه مقابل 4±5 سال بود که به‌طور معناداری تفاوت داشت (04/0-03/0=CI، 03/0=P). این نشانگان در زنان و بیمارانی که هم زمان آسم و کنژنکتیویت آلرژیک داشتند، بیشتر بود اما رابطه آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که همه بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک فصلی مبتلا به نشانگان آلرژی دهانی نمی‌شوند ولی به‎طور معناداری طول دوره رینیت آلرژیک فصلی با افزایش ابتلا به نشانگان آلرژی دهانی همراه بود. اگر چه مطالعات بیشتر همراه با چالش غذایی دوسوکور و کنترل شده با پلاسبو پیشنهاد می‌گردد.