زمینه: حضور زنان شاغل باردار در محیط اجتناب‌ناپذیر می‌باشد. شرایط شغلی زنان باردار در محیط‌های کاری متفاوت است و سطوح متفاوتی از خستگی‌های شغلی را ایجاد می‌کند. زایمان زودرس یکی از مشکلات عمده‌ای است که متخصصین زنان و زایمان در طی روند پیگیری یک حاملگی با آن مواجه هستند. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر خستگی‌های شغلی بر روی بروز پدیده زایمان زودرس بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه آینده‌نگر 287 زن شاغل در کارگاه‌های صنعتی یک جامعه شهری با حاملگی اول و تک قلو با سن حاملگی 24-22 هفته شرکت کرده‌اند. از این افراد درخواست شده که تعداد ساعات کاری خود را در هفته اعلام کرده و به سئوالات پرسشنامه استاندارد تعیین کننده منبع خستگی شغلی پاسخ دهند. بر اساس این پرسشنامه، 5 منبع خستگی شغلی بدین صورت تعریف شده است: 1- وضعیت جسمی در هنگام انجام کار، 2- کار با ماشین‌های صنعتی، 3- فعالیت‌های جسمی، 4- استرس‌های روانی و 5- استرس‎های محیطی. افراد فوق تا زمان زایمان پیگیری شدند و اطلاعات بآزمون‌های آماری مجذور کای و آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: از میان 5 منبع خستگی شغلی تنها یک منبع با افزایش خطر زایمان زودرس ارتباط مستقیم داشت و آن وضعیت جسمی در هنگام انجام کار بود (019/0=P). بین هیچ‌کدام از منابع خستگی شغلی و پارگی زودرس پرده‌های جنینی ارتباط آماری معنی‌دار به‌دست نیامد. بین افزایش ساعات کاری با زایمان زودرس و یا پارگی زودرس پرده‌های جنینی ارتباط آماری معنادار وجود نداشت. نتیجه‌گیری: وجود ارتباط بین منابع خستگی شغلی و زایمان زودرس می‌تواند پیام هشدار دهنده‌ای برای کارفرماها جهت توجه بیشتر به وضعیت شغلی زنان باردار باشد.