سناریونویسی فرایندی است که تفکر خلاق را تحریک کرده و سازمان را بهتر برای آینده آماده می‌سازد. همچنین سناریونویسی فعالیت‌های نوآوری را در سازمان ارتقا داده و با ارائه آینده‌های متنوع و جایگزین، توسعه راهبردهای سازمانی را بر پایه‌ی این آینده‌های جایگزین، امکان‌پذیر می‌نماید. اخیراً جی اوگیلوی، یک رهیافت هشت گانه را برای سناریونویسی معرفی کرده است. بر پایه‌ی این فرایند هشت گانه، سناریونویسی دو بخش عمده دارد که بخش اول فرایند در جستجوی یافت منطق سناریو بوده و پنج گام اولیه را شامل می‌شود و دومین بخش که گام‌های بعدی را شامل می‌شود به روایت حقیقی، دلالت و نشانگرهای سناریوها می پردازد. برای شناسایی فرصت‌ها و چالش‌های رو در روی علوم زیست پزشکی، میل فزاینده‌ای به سوی سناریونویسی وجود دارد. برای محیط آکنده از عدم قطعیت که علوم زیست پزشکی با آن روبرو است، سناریونویسی می‌تواند مسیری مطمئن و انعطاف‌پذیر را برای گذران در آینده پر از عدم قطعیت گشایش نماید. با ارزیابی اثرات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این سناریوهای آینده، سازمان‌های زیست پزشکی می‌توانند گذار خود را به پارادایم پزشکی بازآفرینشی (regenerative medicine) و پزشکی فردگرایانه (personalized medicine) که نظام‌های مراقبت از سلامت کنونی را متحول خواهند ساخت، مدیریت نمایند.