زمینه: تحقیقات اخیر نشان داده است که بیان ژنهای مؤثر بر بقای بیماران سرطانی، نقش مهمی را بهعنوان عامل خطر یا عامل پیشگیری کننده بیماری بازی میکنند. مطالعه حاضر برای تعیین ژنهای مؤثر بر بقای بیماران مبتلا به لنفوم منتشر سلول بزرگ B و پیشبینی زمان بقای آنها با استفاده از این ژنها طراحی شده است. مواد و روشها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بوده که بر روی 40 بیمار مبتلا به لنفوم منتشر سلول B انجام شده است. برای این بیماران 2042 بیان ژن اندازهگیری شده است، بهمنظور پیشبینی زمان بقای بیماران، ترکیب مدل بقای نیمهپارامتری جمعی با دو روش انتخاب ژن الستیک نت و لاسو بهکار رفته است. مقایسهی روشهای ذکر شده با رسم سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد و محاسبه میانه آن منحنی انجام گرفت. یافتهها: براساس یافتههای این مطالعه ده ژن مؤثر بهوسیله روش الستیک نت- جمعی انتخاب شده است و روش لاسو- جمعی هفت ژن انتخاب کرده است. ژن GENE3325X زمان بقای بیماران را افزایش میدهد (006/0=P) و ژنهای GENE3980X و GENE377X زمان بقای بیماران را کاهش میدهند (004/0=P). این سه ژن بهعنوان مهمترین ژنها در هر دو روش انتخاب شده است. نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد که روش الستیک نت کارائی بهتری از روش رایج لاسو در تعیین ژنهای مؤثر بر زمان بقای بیماران دارد. علاوهبر این مشاهده شد که بهکار بردن مدل بقای جمعی به جای مدل رایج کاکس و استفاده از دادههای ریزآرایه راهکاری مفید و قابل استفاده برای پیشبینی زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |