دوره 18، شماره 5 - ( دوماهنامه طب جنوب 1394 )                   جلد 18 شماره 5 صفحات 969-960 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه فیزیک، دانشکده علوم، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، asady_esf@yahoo.com
2- گروه فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه ولی‎عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
3- گروه آمار، دانشکده علوم ریاضی، دانشگاه ولی‎عصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
چکیده:   (5015 مشاهده)

زمینه: گاز رادون از مهم‎ترین منابع رادیواکتیو طبیعی در معرض تماس انسان است که مواجهه با آن عوارض عمده‌ای از جمله سرطان ریه و معده به همراه دارد که هدف از  این مطالعه، تعیین دوز مؤثر جذب ‎شده سالانه گاز رادون ساکنان شهرستان‌های رفسنجان و انار بود

مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی بوده و بر روی 36 منبع آب شرب و کشاورزی شهرستان ‎رفسنجان که به صورت تصادفی انتخاب شده‎ بودند انجام گردیده بود. غلظت گاز رادون محلول در آب و دوز جذبی سالانه رادون بزرگسالان و کودکان توسط آشکارساز الکترونیکی رادون RAD7 اندازه‌گیری شد و داده‎ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS ویرایش 19 تحلیل آماری شد.

یافته‌ها: حداقل و حداکثر مقادیر غلظت گاز رادون منابع آب شرب 12/0±32/0 و 45/2±90/13 بکرل بر لیتر و آب کشاورزی 25/1±68/3 و 87/3±51/24 بکرل بر لیتر بود. بنابراین، مقادیر دوز جذبی سالیانه رادون بزرگسالان و کودکان، ناشی از مصرف آب شرب به ترتیب بین 17/1±16/3 و 01/24±22/136 میکروسیورت بر سال و 61/1±33/4 و 95/32±95/186 میکروسیورت بر سال و آب کشاورزی 25/12±06/36 و 93/37±20/240 میکروسیورت بر سال و 81/16±49/49 و05/52±66/329 میکروسیورت بر سال می‎باشند. با بررسی دقیق توسط آزمون t تک نمونه‎ای نتیجه می‎گیریم که مقدار دوز جذبی سالیانه کودکان و بزرگسالان از آب کشاورزی به طور معنی‎داری از حد استاندارد بالا می‎باشد.

نتیجه‌گیری: مقدار غلظت گاز رادون محلول در آب منطقه نسبتاً بالا بود که می‎توان با آزادسازی و کاهش سطح گاز رادون آب‎های مصرفی از طرق مختلف و همچنین اطلاع رسانی و آگاه‎بخشی مردم نسبت به خطرات این گاز تا حد زیادی پرتوگیری طبیعی افراد را کاهش داد.

متن کامل [PDF 706 kb]   (1901 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: بهداشت عمومی
دریافت: 1393/4/22 | پذیرش: 1393/8/6 | انتشار: 1394/8/17

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.