دوره 18، شماره 6 - ( دو ماهنامه طب جنوب 1394 )                   جلد 18 شماره 6 صفحات 1148-1140 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- بخش میکروب‌شناسی، مؤسسه تحقیقاتی واکسن و سرم سازی رازی، کرج، ایران
2- بخش میکروب‌شناسی، مؤسسه تحقیقاتی واکسن و سرم سازی رازی، کرج، ایران ، P.Khaki@rvsri.ac.ir
3- بخش واکسن‌های پزشکی، مؤسسه تحقیقاتی واکسن و سرم سازی رازی، کرج، ایران
چکیده:   (5488 مشاهده)

زمینه: لپتوسپیروزیس نوعی بیماری مشترک بین انسان و دام است، که توسط باکتری لپتوسپیزا اینتروگانس ایجاد می‌شود. ژن بیان کننده LipL21 یکی از ژن‌های شناسایی شده در باکتری لپتوسپیرا است که فقط در سویه‌های بیماری‌زا وجود دارد. هدف از این تحقیق کلونینگ و آنالیز تعیین توالی ژن کد کننده لیپوپروتئین سطحی LipL21 در 5 سرووار واکسینال باکتری لپتوسپیرا اینتروگانس در ایران می‌باشد.

مواد و روش‌ها: سرووارهای بیماری‌زای لپتوسپیرا اینتروگانس در محیط کشت اختصاصیEMJH  و 10 درصد سرم خرگوش کشت داده شدند. بعد از استخراج DNA ژنومیک با استفاده از پرایمرهای اختصاصی PCR گذاشته شد و محصول PCR در درون وکتور E.Coli DH5&alpha انتقال داده شد. پلاسمیدهای نوترکیب جهت تعیین توالی ارسال گردید.

یافته‌ها: آنالیز توالی ژن lipL21 در مورد سرووارهای واکسینال داخلی و مقایسه آن‌ها با دیگر سرووارهای موجود در بانک ژنی نشان داد که 3 سرووار واکسینال سرجوهاردجو، کانی کولا و پومونا دارای 100 درصد تشابه با همدیگر می‌باشند و سرووار گریپوتیفوزا دارای بیشترین اختلاف با سرووارهای واکسینال می‌باشد. در کل نتایج نشان داد که این ژن یک ژن بسیار حفاظت شده در سرووارهای واکسینال بومی و سرووارهای موجود در بانک ژنی با درصد تشابه بالای 7/95 درصد می‌باشد.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که ژن lipL21 در میان سرووارهای واکسینال بسیار حفاظت شده (4/96 درصد< شباهت) می‌باشد. بنابراین ژن کد کننده پروتئین سطحی LipL21 می‌تواند به‌عنوان یک تست سرولوژیک مناسب با ویژگی و حساسیت بالا برای تشخیص درست و به موقع لپتوسپیروزیس در نمونه‌های کلینیکی و هم در آینده به عنوان کاندیدایی برای واکسن‌های زیرواحد مؤثر مورد استفاده قرار گیرد.

متن کامل [PDF 636 kb]   (2561 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: میکروب‌شناسی و ایمنولوژی
دریافت: 1393/7/6 | پذیرش: 1393/9/3 | انتشار: 1394/10/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.