تومور های دستگاه عصبی مرکزی شامل دو گروه نئوپلاستیک و غیر نئوپلاستیک می باشند.بروز تومورهای مغزی طی بیست سال گذشته در تمام گروههای سنی افزایش یافته است. وجود امکاناتی نظیر توموگرافی کامپیوتری، تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، تغییر در کدگذاری و طبقه بندی از علل مهم این افزایش می باشند. پژوهش حاضر به بررسی اپیدمیولوژیک تومورهای مغزی طی سالهای 1376 تا 1380 در کرمان می پردازد. طی یک مطالعه مقطعی، تمام پرونده های موجود در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان باهنر کرمان از سال 1376 تا 1380 تحت بررسی قرار گرفتند. برای هر تومور توزیع سنی، جنسی و نوع پاتولوژی در نظر گرفته شد. تعداد 338 تومور طی این مدت مورد بررسی قرار گرفتند. بیشترین فراوانی را تومورهای گلیال(35%) بخود اختصاص دادند و بعداز آن مننژیوم ها (3/26%) قرار داشتند و تومورهای آستروسیتوم آناپلاستیک،آستروسایتوما ،آدنوم هیپوفیز، نورینوم آکوستیک، مدولوبلاستوما، اپاندیموما، کارسینوم شبکه کوروئید، کرانیوفارنژیوما،لنفوم، سارکوم و آناپلاستیک اپاندیموما در درجات بعدی قرار داشتند. از لحاظ سنی و جنسی تفاوت آماری معنی دار بین گروههای مختلف تومور وجود داشت. توزیع سنی،جنسی تومورها با مطالعات قبلی و کتب مرجع مطابقت دارد. یافته های مطالعه نشان میدهد بدلیل بهبود در روش های تشخیصی و درمانی و دسترسی به امکانات بهتر، شیوع تومورهای جراحی شده در کرمان افزایش نشان می دهد.