دوره 21، شماره 3 - ( دوماهنامه طب جنوب 1397 )
جلد 21 شماره 3 صفحات 227-220 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فرهاد عباسی1 
، پریسا میرزایی2 ، راضیه رستگار1 ، زهره نعیمی3 ، زهرا سنجیده4 ، کتایون وحدت* 5
، پریسا میرزایی2 ، راضیه رستگار1 ، زهره نعیمی3 ، زهرا سنجیده4 ، کتایون وحدت* 5
1- گروه عفونی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
3- گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
4- مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج‌فارس، پژوهشکده علوم زیست پزشکی خلیج‌فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
5- گروه عفونی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج‌فارس، پژوهشکده علوم زیست پزشکی خلیج‌فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ، K.vahdat@bpums.ac.ir
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
3- گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
4- مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج‌فارس، پژوهشکده علوم زیست پزشکی خلیج‌فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
5- گروه عفونی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج‌فارس، پژوهشکده علوم زیست پزشکی خلیج‌فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ، K.vahdat@bpums.ac.ir
چکیده: (3662 مشاهده)
زمینه: سرخک یکی از قابل انتقال‌ترین بیماری‌های ویروسی در محیط‌های پزشکی می‌باشد که موجب در معرض خطر قرار گرفتن کارکنان خدمات بهداشتی در برابر این بیماری می‌گردد. مطالعه اخیر جهت بررسی وضعیت ایمنی گروهی از کارکنان بهداشتی (دانشجویان پزشکی) و ارتباط ان با سن، جنس و مدت اشتغال در بیمارستان طراحی گردید.
مواد و روش‌ها: پس از اطلاع رسانی به دانشجویان پزشکی مقطع بالینی (کارآموز، کارورز سال اول و دوم) در بهار و تابستان 1395و جمع‌آوری اطلاعات اولیه جهت تهیه نمونه سرم، از هر دانشجو میزان 5 سی‌سی خون گرفته شد. سطح ایمنی بر علیه ویروس سرخک با اندازه‌گیری تیتر IgG با استفاده از کیت شرکت IBL-America با روش الیزا (ELISA) در آزمایشگاه مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج‌فارس اندازه‌گیری گردید.
یافته‌ها: از 90 دانشجوی مورد مطالعه، با میانگین سنی (3.2±25) سال که با روش الیزا (ELISA) مورد بررسی سرولوژی سرخک قرار گرفتند، تمامی دانشجویان سابقه دریافت یک نوبت واکسن ضد سرخک را دارا بودند. 44 نفر (48.9 درصد) دارای سطح سرمی مثبت آنتی‌بادی محافظت کننده علیه سرخک بودند، 35 نفر (38.9 درصد) منفی و 11 نفر (12.2 درصد) حالت بینابینی داشتند. هیچ ارتباطی بین میزان آنتی‌بادی سرخک با سن، جنس و زمان اشتغال دانشجویان در بیمارستان وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشانگر خطر احتمالی ابتلا به سرخک در بین دانشجویان پزشکی در بیش از یک سوم موارد می باشد که لزوم بررسی‌های دوره‌ای و واکسیناسیون مجدد را در افراد حساس نمایان می‌سازد. علاوه بر آن رعایت اصول ایزولاسیون تنفسی در تماس با بیماران دچار تب، اگزانتم و سرفه توصیه می‌شود.
مواد و روش‌ها: پس از اطلاع رسانی به دانشجویان پزشکی مقطع بالینی (کارآموز، کارورز سال اول و دوم) در بهار و تابستان 1395و جمع‌آوری اطلاعات اولیه جهت تهیه نمونه سرم، از هر دانشجو میزان 5 سی‌سی خون گرفته شد. سطح ایمنی بر علیه ویروس سرخک با اندازه‌گیری تیتر IgG با استفاده از کیت شرکت IBL-America با روش الیزا (ELISA) در آزمایشگاه مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج‌فارس اندازه‌گیری گردید.
یافته‌ها: از 90 دانشجوی مورد مطالعه، با میانگین سنی (3.2±25) سال که با روش الیزا (ELISA) مورد بررسی سرولوژی سرخک قرار گرفتند، تمامی دانشجویان سابقه دریافت یک نوبت واکسن ضد سرخک را دارا بودند. 44 نفر (48.9 درصد) دارای سطح سرمی مثبت آنتی‌بادی محافظت کننده علیه سرخک بودند، 35 نفر (38.9 درصد) منفی و 11 نفر (12.2 درصد) حالت بینابینی داشتند. هیچ ارتباطی بین میزان آنتی‌بادی سرخک با سن، جنس و زمان اشتغال دانشجویان در بیمارستان وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشانگر خطر احتمالی ابتلا به سرخک در بین دانشجویان پزشکی در بیش از یک سوم موارد می باشد که لزوم بررسی‌های دوره‌ای و واکسیناسیون مجدد را در افراد حساس نمایان می‌سازد. علاوه بر آن رعایت اصول ایزولاسیون تنفسی در تماس با بیماران دچار تب، اگزانتم و سرفه توصیه می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیماری‌های واگیر
دریافت: 1396/6/18 | پذیرش: 1396/11/13 | انتشار: 1397/4/30
دریافت: 1396/6/18 | پذیرش: 1396/11/13 | انتشار: 1397/4/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |