دوره 21، شماره 5 - ( دو ماهنامه طب جنوب 1397 )                   جلد 21 شماره 5 صفحات 361-353 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
2- مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج‌فارس، پژوهشکده‌ علوم زیست پزشکی خلیج‌فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
3- گروه قلب، مرکز قلب بوشهر، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
4- گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
5- مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج‌فارس، پژوهشکده‌ علوم زیست پزشکی خلیج‌فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ، amovahed58@gmail.com
چکیده:   (3874 مشاهده)
زمینه: این پژوهش به منظور ارزیابی ارتباط سطوح سرمی ویتامین k2 و استئوکلسین با ابتلاء به گرفتگی عروق کرونر انجام گرفت
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد شاهدی تعداد 138 بیمار بین سنین 30 تا 70 سال شرکت داشتند. افراد پس از مراجعه به مرکز قلب بوشهر و داشتن شرایط ورود به مطالعه شرح حال خود را توسط پرسشنامه ثبت می‌نمودند. سپس مقدار 10 سی‌سی خون از همه شرکت کننده‌ها جمع‌آوری می‌شد. پس از انجام عمل آنژیوگرافی افراد با آنژیو نرمال به گروه شاهد (70 نفر) و افراد با آنژیو غیر طبیعی به گروه مورد (68 نفر) وارد شدند. پس از پایان نمونه‌گیری سطح سرمی ویتامین K2 و استئوکلسین با استفاده از روش الایزا اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که سطوح سرمی استئوکلسین افراد مبتلا به گرفتگی عروق کرونر به طور معنی‌داری بالاتر از گروه شاهد بود (0/019=P). اما سطوح سرمی ویتامین k2 بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (0/84=P). بین سطوح سرمی استئوکلسین با تعداد عروق درگیر (0/95=P) و شدت گرفتگی ارتباط معناداری وجود نداشت (0/09=P). پس از تعدیل دو فاکتور سن و ابتلا به دیابت نوع 2 که در دو گروه تفاوت معناداری داشت، غلظت سرمی استئوکلسین با گرفتگی عروق کرونر ارتباط معناداری داشت (0/034=P).
نتیجه‌گیری: بر اساس این پژوهش بین افزایش سطوح سرمی استئوکلسین با گرفتگی عروق ارتباط معنی‌داری وجود دارد اما بین سطح سرمی ویتامین k2 و گرفتگی عروق ارتباطی یافت نشد.
متن کامل [PDF 738 kb]   (1212 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: دستگاه قلب و عروق
دریافت: 1396/12/9 | پذیرش: 1397/3/21 | انتشار: 1397/8/12

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.