دوره 21، شماره 5 - ( دو ماهنامه طب جنوب 1397 )                   جلد 21 شماره 5 صفحات 392-383 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه میکروب‌شناسی و انگل‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
2- گروه میکروب‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات زیست فناوری دریایی خلیج‌فارس، پژوهشکده علوم زیست پزشکی خلیج‌فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ، mahaghighy@gmail.com
چکیده:   (3336 مشاهده)
زمینه: تشخیص با روش‌های استاندارد نتوانسته است تمام مشکلات تشخیصی اشرشیا کلی را حل نماید. اما با گسترش مطالعات ژنومیک، به نظر می‌رسد واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) توان کافی برای حل این مشکل را داشته باشد. هدف از این مطالعه تشخیص جدایه‌های محیطی اشرشیا کلی با کاربرد روش PCR و استفاده از پرایمرهای اختصاصی برای قطعات ژن‌های lacZ، uidA، cyd و lacY بود.
مواد و روش‌ها: شناسایی ملکولی اشرشیا کلی با آزمایش‌های PCR و پرایمرهای چهارگانه فوق بر روی DNA ژنومی تخلیص شده از 120 جدایه محیطی اشرشیا کلی به همراه سویه‌های استاندارد شیگلا و سویه‌های انتروهموراژیک اشرشیا کلی به عنوان کنترل انجام شد. کلیه جدایه‌های محیطی مورد استفاده در یک مطالعه قبلی از آب سواحل بوشهر جداسازی و با روش‌های استاندارد باکتری‌شناسی شناسایی شده و سپس جهت مطالعات بعدی در دمای منفی 70 نگهداری شده‌اند.
یافته‌ها: پرایمرها قدرت شناسایی اهداف خود را در جدایه‌های محیطی و سویه‌های استاندارد داشتند. مشخص گردید به‌طور هم‌زمان چهار قطعه مربوط به ژن‌های lacZ، uidA، cyd و lacY فقط در جدایه‌ها و سویه‌های اشرشیا کلی وجود دارند. این روش PCR قدرت جداسازی اشرشیا کلی را از شیگلا، به‌عنوان نزدیک‌ترین جنس فیلوژنیک، داشته و برخلاف روش‌های کلاسیک، ‌توانست سویه انتروهموراژیک را به عنوان اشرشیا کلی تشخیص دهد.
نتیجه‌گیری: روش PCR طراحی ‌شده برای قطعات ژن‌های lacZ، uidA، cyd و lacY دقت لازم برای شناسایی و جداسازی اشرشیا کلی از گونه‌های بسیار مشابه را داشته بنابراین به‌عنوان یک روش ملکولی قابل ‌اطمینان در تشخیص اشرشیا کلی معرفی می‌گردد.
متن کامل [PDF 705 kb]   (1803 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: میکروب‌شناسی و ایمنولوژی
دریافت: 1396/10/23 | پذیرش: 1397/2/9 | انتشار: 1397/8/12

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.