دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: اندازه‌گیری سطح سرمی پروتئین واکنش‌گر C به‌روش فوق حساس (hs-CRP)، به‌عنوان عامل التهاب، در شناسایی افراد پر خطر برای بیماری‌های قلبی- عروقی پیشنهاد شده است. هدف این مطالعه بررسی همبستگی این پروتئین با بیماری‌های ایسکمیک قلب در سطح جمعیت ساکن شمال خلیج‌فارس می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۱۶۷۵ (۸/۴۹ درصد مرد و ۲/۵۰ درصد زن) نفر از جمعیت بالای ۲۵ سال ساکن شهرهای شمال خلیج‌فارس به‌روش خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. عوامل خطرساز قلبی - عروقی در این افراد بر اساس پرسشنامه استاندارد مونیکای سازمان جهانی بهداشت (WHO) مورد بررسی قرار گرفتند. از شاخص‌های دانشگاه مینوسوتا (Minnesuta Code Criteria) در نوار قلب در حالت استراحت، جهت شناسایی بیماری‌های ایسکمیک نوار قلب (Ischemic EKG) استفاده شد. از روش الیزا نیز برای اندازه‎گیری hs-CRP استفاده گردید. یافته‌ها: در مجموع ۳/۳۳ درصد از افراد شرکت‌کننده در این مطالعه دارای hs-CRP بالاتر از ۳ میلی‌گرم در لیتر بودند. میانگین هندسی hs-CRP گروه با بیماری‌های ایسکمیک قلب (۷۵/۳±۹۶/۲ میلی‌گرم در لیتر) در مقایسه با افراد طبیعی (۸۴/۳±۸۴/۱ میلی‌گرم در لیتر) تفاوت معنی‌داری را داشت (۰۰۱/۰>P). در آنالیز رگرسیون لوجستیک نیز، hs-CRP بالاتر از ۳ میلی‌گرم در لیتر با بیماری‌های ایسکمیک قلب (بعد از کنترل عوامل خطرساز قلبی- عروقی) همبستگی چشمگیری را از خود نشان داد. (۶۷/۱=OR) با محدوده‌ی اطمینان ۹۵ درصد: ۳۰/۲-۲۱/۱، ۰۰۲/۰=P) نتیجه‌گیری: در جمعیت بالای ۲۵ سال ساکن خلیج‌فارس hs-CRP به‌صورت مستقل با بیماری‌های ایسکمیک قلب همراهی داشته و بدین‎سان، اندازه‌گیری آن در کسانی که دارای خطر میانه برای بیماری‌های قلبی عروقی هستند، توصیه می‌شود.

زمینه: عفونت هلیکوباکترپیلوری با التهاب معده و ارتشاح سلول‌های پاسخ ایمنی به بافت مخاط معده مرتبط می‌باشد. چندین سایتوکاین از این سلول‌های التهابی ترشح می‌شوند که در نتیجه آن التهاب موضعی به‌وجود آمده، گسترش پیدا کرده و تداوم می‌یابد. عفونت‌های بالینی مختلف ممکن است الگوی بیان سایتوکاینی متفاوتی داشته باشند. گزارش شده که در عفونت هلیکوباکترپیلوری سایتوکاین‌هایی مانند IL-۱ بتا، فاکتور نکروزدهنده تومور (TNFآلفا)، IL-۱۷، IL-۲۳ و IL-۱۸ با التهاب بافت مخاط معده مرتبط می‌باشند اما جزئیات و ارتباط این سایتوکاین‌ها با الگوهای التهابی مختلف هنوز نامشخص است. مواد و روش‌ها: میزان mRNAیIL-۱۸ با استفاده از real-time PCR مورد سنجش قرار گرفت، بدین‌ترتیب کهTotal RNA از نمونه‌های بیوپسی ۵۶ بیمار مبتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری و ۵۰ بیمار که از لحاظ ابتلا به هلیکوباکترپیلوری منفی بودند اما التهاب معده داشتند با استفاده از معرف biozol طبق دستور کیت استخراج شد. با استفاده از۱ میلی‌گرم از RNAی استخراج شده cDNAی اولیه ساخته شد و در مرحله بعد به‌منظور سنجش mRNAی IL-۱۸، ۲ میکرولیتر ازcDNA در دستگاه Rotor-Gene با استفاده از پروب اختصاصی و پرایمرهای اختصاصی PCR شد. همچنین ژن بتا اکتین به‌عنوان کنترل داخلی مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: در این مطالعه بیان mRNAی IL-۱۸ در بیوپسی افراد آلوده به هلیکوباکترپیلوری در مقایسه با افراد غیرآلوده به‌طور معنی‌داری بالاتر بود. نتیجه‌گیری: IL-۱۸ ممکن است در پاسخ التهابی و پیشرفت پاسخ Th۱ برعلیه عفونت هلیکوباکترپیلوری، و در ایجاد نتایج بالینی مختلف نقش مهمی داشته باشد.

زمینه: مطمئن‌ترین روش کاهش مایکوتوکسین‌ها در مواد غذایی آلوده به آن استفاده از گونه‌های خاصی از میکروب‌ها است. هدف از این مطالعه ارزیابی کاهش زیستی آفلاتوکسین ۱B توسط مخمر ساکارومایسس سرویزیه در نمونه‌های آرد گندم جمع‌آوری شده در شهرستان چالوس (استان مازندران، شمال ایران) می‌باشد. مواد و روش‌ها: ۲۲ نمونه از آرد گندم از لحاظ آلودگی به آفلاتوکسین ۱B به روش الایزا اندازه‌گیری و سپس مخمر ساکارومایسس سرویزیه به آرد گندم اولیه افزوده شد. پس از ۴۸ ساعت برای بار دوم میزان سم به روش الایزا اندازه‌گیری گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم‌افزار آماری SPSS ویرایش ۱۹ و آزمون آماری تی تست استفاده شد. یافته‌ها: طبق نتایج به‌دست آمده تمامی ۲۲ نمونه از آرد گندم آلوده به آفلاتوکسین ۱B بودند. بیشترین و کمترین غلظت این سم در آرد گندم اولیه یا خام به‌ترتیب ۶/۱۰ و ۱/۱ نانوگرم بر گرم بود. پس از افزودن مخمر ساکارومایسس سرویزیه به آرد گندم مقدار این سم کاهش یافت و به‌ترتیب ۱/۹ و ۵/۰ نانوگرم بر گرم تعیین شد. نتیجه‌گیری: اثر مهارکنندگی ساکارومایسس سرویزیه و کاهش دادن آفلاتوکسین ۱B در آرد گندم در این تحیق ثابت شد. بنابراین می‌توان امیدوار بود از مخمر ساکارومایسس سرویزیه به‌عنوان عامل خنثی کننده این سم در آرد می‌توان استفاده نمود. مصرف محصولات آلوده به آفلاتوکسین ۱B سلامت مصرف کنندگان را به مخاطره می‌اندازد، لذا کاهش این سم در مواد غذایی می‌بایست مورد توجه قرار گیرد.

• : عوامل محیطی و اختلالات هورمونی در طول زندگی پیش از تولد، می‌توانند تکامل و تمایز سیستم تولید مثلی جنین را تحت تأثیر قرار دهند. هدف از این مطالعه، بررسی کیفیت اسپرم و بافت بیضه، در موش‌های صحرایی بالغی بود که در طول زندگی پیش از تولدشان در معرض تستوسترون خارجی قرار گرفته بودند.

مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی باردار به دو گروه تقسیم شدند، آزمایشی و کنترل. در گروه آزمایشی، به موش‌های صحرایی باردار در طول روزهای ۱۹-۱۶ بارداری به طور روزانه ۳ میلی‌گرم تستوسترون خارجی به صورت زیر جلدی تزریق شد، و کنترل‌ها حلال دریافت کردند. سیستم تولید مثلی در زاده‌های نر این حیوانات، بعد از بلوغ بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده نرم‌افزار SPSS ویرایش ۱۵ انجام شد. توزیع بین گروه‌ها با آزمون Mann-Whitney مقایسه می‌شوند.

یافته‌ها: در زاده‌های گروه آزمایشی، حرکت و تعداد اسپرم به ‌طور معنی‌داری کاهش پیدا کردند (۰۵/۰P<). ناهنجاری در شکل ظاهری اسپرم در دو گروه مشاهده نشد. تعداد سلول‌های سرتولی، نسبت‌های سلول‌های اسپرماتوسیت و اسپرماتید گرد در زاده‌های گروه آزمایشی به طور معنی‌داری کاهش پیدا کردند (۰۵/۰P<). اختلاف معنی‌داری در قطر لوله‌های اسپرم بر بین دو گروه مشاهده نشد. سطوح تستوسترون سرم در زاده‌ها از گروه آزمایشی به طور معنی‌داری کاهش پیدا کرد (۰۵/۰>P).

نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که در معرض‌گذاری پیش از تولد با تستوسترون منجر به کاهش کیفیت اسپرم و تغییرات در بافت بیضه در موش‌های صحرایی نر، بعد از سن بلوغ می‌شود.

زمینه: امروزه ترکیبات آلی فرار به عنوان یکی از شناخته‌ترین آلاینده‌های هوا به ویژه در محیط‌های داخلی محسوب می‌گردند. هدف اصلی این مطالعه سنجش میزان TVOC در هوای محیط داخل و آزاد اطراف مهدکودک‌های مورد نظر و بررسی ارتباط غلظت‌های داخل و خارج با یکدیگر بود.

مواد و روش‌ها: سنجش در ۴ مهدکودکِ شهر اهواز و در پنج روز متوالی بین ساعات ۹ تا ۱۰ صبح صورت گرفت.به طور کلی ۴۰ نمونه جمع‌آوری شد. در این مطالعه از دستگاه پرتال PhoCheck PID Detector برای نمونه‌گیری فعال استفاده شد. نتایج توسط نرم‌افزار SPSS ویرایش ۱۶ و آمار توصیفی گزارش گردید.

یافته‌ها: میانگین TVOC سنجش شده در هوای داخل و خارج به ترتیب، ۵۰ میکروگرم بر مترمکعب (انحراف معیار ۷۴) و ۴۹۵ میکروگرم بر مترمکعب (انحراف معیار ۳۱۰) بود. با توجه به آنالیز صورت گرفته توسط paired-samples T-Test  ارتباط معناداری بین مقادیر TVOC هوای آزاد و مقادیر TVOC محیط داخلی مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: مقادیر سنجش شده در هوای محیط داخل این مهدکودک‌ها، به عوامل داخلی بستگی داشته و تهویه مناسب به میزان کم مؤثر بوده است.

زمینه: غربالگری ماموگرافی برای تشخیص سرطان پستان در زنان جوان نتایج مثبت و منفی کاذب نشان می‌دهد و بنابراین برای تشخیص سرطان پستان در مراحل ابتدایی نیاز به یک روش غیرتهاجمی و کم هزینه دیگر نیز هست. تغییرات متیلاسیون DNA یکی از رایج‌ترین تغییرات مولکولی در سرطان‌های انسانی و از جمله سرطان پستان است. بنابراین بررسی الگوی متیلاسیون بافت‌ها می‌تواند در تشخیص زود هنگام سرطان مورد استفاده قرار گیرد. همچنین شباهت الگوهای متیلاسیون یافت شده در نمونه‌های توموری و در پلاسما، کاربرد بالقوه شناسایی مولکولی سرطان پستان، بر پایه خون را نشان می‌دهد. هدف از این بررسی ارزیابی قابلیت متیلاسیون پروموتور برای تشخیص بالینی سرطان پستان است.

مواد و روش‌ها: به منظور بررسی متیلاسیون پروموتور برای تشخیص بالینی سرطان پستان ۲۱ بافت توموری و ۲۱ بافت نرمال مورد مطالعه قرار گرفتند. وضعیت متیلاسیون ۶ ژن (NANOG۱، RASSF۱A، SFN، CASP۸، WIF۱ و CTSL۲) با استفاده از روش PCR مختص متیلاسیون (MS-PCR) آنالیز شدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد ژن NANOG در ۷/۹۴ درصد نمونه‌های توموری و ۱۰۰ درصد نمونه‌های سالم، ژن RASSF۱A در ۵/۹ درصد بافت‌های توموری و صفر درصد بافت‌های سالم، ژن SFN در ۳/۱۴ درصد نمونه‌های توموری و ۸/۲۷ درصد نمونه‌های سالم، ژن CASP۸ در ۳۰ درصد نمونه‌های توموری و ۵/۲۳ درصد نمونه‌های سالم، ژن WIF۱ در ۸۰ درصد نمونه‌های توموری و ۸/۲۷ درصد نمونه‌های سالم و ژن CTSL۲ در ۶/۲۸ درصد نمونه‌های توموری و ۵/۲۳ درصد نمونه‌های سالم متیله بود. آنالیز داده‌ها توسط آزمون فیشر ارتباط معنی‌داری بین این نتایج نشان نداد (۰۵/۰<P).

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان دادند که وضعیت متیلاسیون ۶ ژن برای افتراق دو گروه سرطانی و نرمال کافی نبوده است. این مطالعه مشکلات متدولوژی (MSPCR) استفاده شده در ارزیابی مارکرهای متیلاسیون برای ارزیابی وضعیت متیلاسیون به عنوان بیومارکرهای تشخیصی را نشان می‌دهد.