زمینه: آنژیوگرافی قلبی، یکی از روش‌‌های تشخیصی و درمانی با بالاترین دوز جذبی اشعۀ ایکس است و می‌تواند خطراتی برای بیماران ایجاد کند. این مطالعه با هدف بررسی دوز جذبی اشعه در آنژیوگرافی قلبی تشخیصی و مداخله‌ای در کودکان و نوجوانان مراجعه کننده به بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد و سپس این میزان اشعه با دوز جذبی سایر دستگاه‌های مولد اشعه x مقایسه گردید.
مواد و روش‌ها: این مطالعۀ آینده‌نگر از فروردین ۱۳۹۶ تا آبان ۱۳۹۶ بر روی بیماران کودک و نوجوان زیر ۱۸ سال انجام شد، که به علت بیماری قلبی در بیمارستان‌های نمازی و شهید فقیهی شیراز تحت کاتتریزاسیون و آنژیوگرافی قلبی قرار گرفتند. بیماران بر اساس اهداف آنژیوگرافیک به پنج دسته تقسیم شدند و میزان دوز مؤثر و نیز میزان دوز اشعه به سطح بدن این بیماران محاسبه گردید.
یافته‌ها: در این مطالعه ۱۴۸ بیمار بررسی شدند و ۳۶ کاتتریزاسیون تشخیصی و ۱۱۲ آنژیوگرافی مداخله‌ای برای آن‌ها به انجام رسید. و میزان دوز مؤثر آنژیوگرافی تشخیصی حدود ۲۳/۵۰ (mGy)mSv و در آنژیوگرافی مداخله‌ای حدود ۳۹/ ۴۸(mGy)mSv به‌دست آمد. و متوسط دوز اشعه به سطح بدن در آنژیوگرافی تشخیصی ۲۸/۴۲۷ mGy و متوسط آن در آنژیوگرافی مداخله‌ای ۶۲/۴۷۸ mGy´cm۲ تعیین گردید. بیشترین زمان فلوروسکوپی و فیلم به بستن نقص دیواره بین بطنی با ۶۷/۱۱ ثانیه و بیشترین دوز مؤثر جذبی نیز به همین پروسیجر درمانی با میزان اشعه mGy ۵۱۴/۶۸ مربوط بود. همچنین بیشترین میزان دوز اشعه به سطح نیز مربوط به همین پروسیجر با ۸۴۳/۶۲۳ mGy.cm۲ بود.
نتیجه‌گیری: میزان دوز جذبی اشعه در این بیماران، قابل قبول بود و بنظر می‌رسد که خطر سرطان‌زایی زیادی برای آینده بیماران ایجاد نمی‌کند. و در تحقیقات سایر محققین، دوز مؤثر جذبی بیشتر از ۷۰ تا ۱۰۰ mGy، به‌عنوان یک عامل ایجاد سرطان مطرح شده است. با این وجود اگر برای بیماران در طول زندگی، دوباره مدالیته‌های مولد اشعه ایکس استفاده شود، ممکن است برای آن‌ها خطر سرطان‌زایی در پی داشته باشد
