دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: اندوکاردیت عفونی (IE) به‌عنوان یک بیماری تهدیدکننده زندگی محسوب می‌شود و باکتریمی ایجاد شده به‌دنبال اقدامات دندانپزشکی همواره به‌عنوان یک علت عمده آن محسوب می‌گردد. لذا پیشگیری از ابتلا به IE با استفاده از آنتی‌بیوتیک به‌صورت وسیع توصیه شده است. دستورالعمل ۲۰۰۷ AHA برای پیشگیری و درمان این بیماران به‌خوبی شناخته شده است. هدف از این مطالعه بررسی آگاهی دندانپزشکان استان بوشهر در خصوص اندوکاردیت عفونی بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی و با استفاده از پرسشنامه‌ای خود ایفا که بر اساس دستورالعمل ۲۰۰۷AHA تهیه شده بود، داده‎ها از تمامی دندانپزشکان شاغل در بخش دولتی و خصوصی در استان بوشهر جمع‌آوری شد. نتایج با استفاده از آزمون‌های تست T مستقل، مجذور کای و ضریب همبستگی پیرسون توسط نرم‌افزارSPSS ویرایش ۱۶ و در سطح معنی‌دار ۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: از مجموع ۷۲ پرسشنامه توزیع شده در بین تمامی دندانپزشکان شاغل در استان بوشهر، ۵۹ پرسشنامه تکمیل شد (درصد پاسخ دهندگان در این مطالعه ۹۴/۸۱ درصد بود). نزدیک به ۴۸ درصد دندانپزشکان تعداد بیماران در معرض خطر اندوکاردیت عفونی ویزیت شده در سال اندک اعلام کردند و فقط ۴/۶۰ درصد از پاسخ دهندگان از دستورالعمل‌های پیشگیری آن اطلاع داشتند. فراوانی پاسخ صحیح در هیچ یک از موارد بیماری قلبی نیازمند آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه از ۴۳ درصد بالاتر نبود. نوع و روش استفاده، زمان تجویز و مقدار آنتی‌بیوتیک تجویزی در تمامی موارد با دستورالعمل AHA-۲۰۰۷ مطابقت داشت. در مجموع، سطح آگاهی دندانپزشکان در خصوص نیاز به آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه از اندوکاردیت عفونی ضعیف ارزیابی شد و فراوانی پاسخ‌های صحیح به بیماری‌های قلبی نیازمند آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه از اندوکاردیت عفونی در هیچ یک از موارد از ۴۳ درصد بیشتر نبود. نتیجه‌گیری: یافته‌ها بیانگر اهمیت نیاز به ارتقاء آگاهی دندانپزشکان برای پیشگیری از ابتلا به IE می‌باشد اگر چه فراوانی تعداد بیمارانی در معرض خطر IE ویزیت شده توسط دندانپزشکان بسیار پائین است.

زمینه: سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. در نظر گرفتن نیازهای خاص این دوران، از جمله توجه به تغذیه امر مهمی است که عمدتاً مورد غفلت واقع شده است. این بررسی با هدف تعیین وضعیت آگاهی، نگرش و اظهار عملکرد سالمندان شهر اهرم در خصوص رفتارهای مرتبط با تغذیه اجرا شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۲۰۰ نفر از سالمندان ۷۵-۶۰ ساله شهر اهرم (مرکز شهرستان تنگستان- استان بوشهر)، شرکت کردند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه ۴ قسمتی بود که شامل بخش‌های سؤالات دموگرافیک، آگاهی، نگرش و رفتار تغذیه‌ای بود. داده‌ها با کمک نرم‌افزار SPSS ویرایش ۱۶ با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های تی دانشجویی، آنالیز واریانس یکطرفه، کای دو و تحلیل رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سنی افراد، ۵/۵±۲/۶۶ سال بود. ۶۷ درصد زن و بقیه مرد بودند. نمره آگاهی حدود ۸۰ درصد افراد، پایین‌تر از حد مورد انتظار بود. میانگین نمرات آگاهی با جنس، مدرک تحصیلی و شغل ارتباط معنی‌داری نداشت. در حالی که نمره نگرش بین دو جنس دارای اختلاف معنی‌دار بوده (۰۰۱/۰>P). به طوری که نمره حیطه‌های حساسیت درک شده (۰۰۱/۰=P)، موانع درک شده (۰۱۷/۰=P) و خودکارآمدی درک شده (۰۰۴/۰=P) در مردان بیش از زنان بود. از میان حیطه‌های نگرش، تنها حساسیت درک شده با مدرک تحصیلی رابطه معنی‌دار داشت (۰۰۸/۰=P). از نظر عملکرد رفتار تغذیه‌ای مناسب در ۵ گروه غذایی با جنس و شغل ارتباط معنی‌دار مشاهده نشد. تحلیل نتایج رگرسیون لجستیک بیان کننده این بود که از میان حیطه‌های نگرش؛ در گروه غذایی نان و غلات، تنها حیطه فواید درک شده دارای اثر معنی‌دار مستقیم (۰۴۵/=P) و در گروه غذایی گوشت، تنها حیطه موانع درک شده دارای اثر معنی‌دار معکوس (۰۲۰/=P) بوده است. نتیجه‌گیری: با توجه به پایین بودن میزان آگاهی سالمندان در خصوص تغذیه، برنامه‌ریزی دقیق و جامع آموزشی جهت ارتقاء سطح آگاهی این افراد ضروری به نظر می‌رسد.

زمینه: ذهن آگاهی مفهومی جدید است که در سال‌های اخیر در درمان بسیاری از اختلالات روانشناختی مورد توجه روانپزشکان و روانشناسان قرار گرفته است. استفاده از تکنیک‌های ذهن آگاهی مستلزم بهره‌گیری از اطلاعات دیگری در خصوص چگونگی عملکرد مؤلفه‌های ذهن آگاهی در هر یک از اختلالات روانشناختی است. هدف این پژوهش مقایسه‌ی مؤلفه‌های ذهن‌آگاهی در سه گروه بیماران مبتلا به افسردگی اساسی، اضطراب منتشر و افراد بهنجار بوده است. مواد و روش‌ها: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به افسردگی اساسی و اضطراب منتشر بود که به مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کرده بودند. از میان این افراد، تعداد ۳۰ نفر با تشخیص اختلال افسردگی اساسی و ۳۰ نفر با تشخیص اختلال اضطراب منتشر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. یک گروه ۳۰ نفری از افراد بهنجار که فاقد اختلالات افسردگی اساسی و اضطراب منتشر بودند نیز از بین کارکنان دانشگاه علوم پزشکی انتخاب شد. افراد هر سه گروه (افسرده، مضطرب و بهنجار) بر حسب متغیرهای سن، جنسیت، فقدان بیماری‌های جسمی و عدم ابتلا به سایر بیماری‌های روانی همتاسازی شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه اضطراب اشپیلبرگر و پرسشنامه پنج مؤلفه ذهن‌آگاهی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش، در بخش آمار توصیفی از شاخص‌های میانگین و انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی از تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) و آزمون تعقیبی توکی استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین سه گروه در مؤلفه‌های ذهن‌آگاهی تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، در مؤلفه‌های مشاهده، توصیف و عمل توأم با آگاهی میان افراد مضطرب و بهنجار و همچنین افراد افسرده و بهنجار تفاوت معناداری (۰۰۰۱/۰>P) وجود داشت. در مؤلفه‌ی عدم قضاوت ذهن آگاهی، میان افراد افسرده و مضطرب و افراد بهنجار و مضطرب تفاوت‌ها معنادار (۰۰۰۱/۰>P) بود. همچنین در مؤلفه‌ی عدم واکنش تفاوت میان گروه‌های مضطرب- افسرده (۰۰۱/۰>P)، مضطرب- بهنجار (۰۰۰۱/۰>P) و افسرده- بهنجار (۰۵/۰>P) معنادار بود. نتیجه‌گیری: در تبیین نتایج این پژوهش می‌توان این گونه نتیجه‌گیری کرد که بیماران مضطرب و افسرده نسبت به افراد بهنجار در مؤلفه‌های ذهن آگاهی عملکرد ضعیف‌تری دارند و بنابراین درمان‌های مبتنی بر ذهن آگاهی می‌توانند با تأکید بر این مؤلفه‌ها موجب تسهیل روند درمان و همچنین بهبود علایم این گونه بیماران شود.

زمینه: پدیده اعتیاد به عنوان یکی از معضلات اجتماعی، در جامعه، به ویژه در بین جوانان از شیوع بالایی برخوردار است. مطالعه و شناخت علمی مؤلفه‌های ذهنی و روانی افراد معتاد برای کمک به سازگاری و کاهش آسیب‌های روانشناختی در آنان اهمیت فراوانی دارد. بر همین اساس در پژوهش حاضر به مقایسه مؤلفه‌های ذهن آگاهی در معتادان به مواد محرک و افیونی پرداخته شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه، ۶۰ نفر (۳۰ نفر سوء مصرف کننده مواد افیونی و ۳۰ نفر سوء مصرف کننده مواد محرک) با استفاده از پرسشنامه­ی ۵ عاملی ذهن آگاهی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA)، تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که معتادان به مواد محرک و افیونی در مؤلفه‌های ذهن آگاهی با یکدیگر تفاوت معناداری داشتند.

نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از این بود که نمرات مصرف کنندگان به مواد افیونی نسبت به مصرف کنندگان مواد محرک از نظر عامل‌های ذهن آگاهی بالاتر بود. نتایج همچنین مؤلفه‌های ذهن­آگاهی به عنوان متغیری تعیین کننده در آسیب­شناسی معتادان به مواد محرک و افیونی مور تأکید قرار می­دهد.