پریسا نوابی، سعید بیطرف، محمدحسین رستگار، زینب احمدی‌راد، ارتا فرهادی‌کیا، رویا صالحی‌کهیش،
دوره ۲۷، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه: متاستازهای مغزی از علل مهم مرگ ومیر در بیماران است و تخمین زده می‌شود حدود ۲۰-۱۰ درصد سرطان‌ها به مغز متاستاز دهند.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به بررسی پرونده بیماران مبتلا به تومور مغزی (اولیه و متاستاتیک) که در سالهای ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۱ در بیمارستان بقایی ۲ اهواز بستری شده بودند، پرداخته است. تأثیر عوامل همچون جنس، سن تشخیص، محل تومور، مرحله بیماری و نوع درمان بر بقا ۵ ساله بیماران با استفاده از آزمون مدل مخاطرات متناسب کاکس ارزیابی شده است.
یافته‌ها: در این پژوهش، ۳۰۲ بیمار شامل ۱۷۲ بیمار با تومورهای اولیه و ۱۳۰ بیمار با تومورهای متاستاتیک بررسی شدند. میانگین سنی بیماران مبتلا به تومور مغزی اولیه ۲۳/۰۶ سال و برای بیماران متاستاتیک ۵۳/۴۶ سال بود. بیشترین محل اولیه تومورهای متاستاتیک در ریه و پستان مشاهده شد. نتایج نشان داد که بین نوع تومور (اولیه یا متاستاتیک) و بقا رابطه معنی‌داری وجود دارد، به‌طوری که بقا در بیماران با تومور اولیه بیشتر است. همچنین، نوع درمان و نوع تومور تأثیر قابل توجهی بر بقای بیماران نداشت. از نظر جنسیت و نوع تومور مغزی، ارتباط معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان میدهد، نوع تومور مغزی (اولیه و متاستاتیک)، محل اولیه درگیری اولیه در تومور متاستاتیک و نوع درمان بر بقای بیماران متاستاز مغزی تأثیری نداشت. میزان تهدیدکنندگی یک تومور بستگی به ترکیبی از عوامل مختلف دارد و بیمارانی که توانایی تحمل جراحی را دارند، ممکن است شانس زنده ماندن بیشتری داشته باشند.
