سهیلا زائری، مسعود بحرینی، کامران میرزایی، مریم روانی‌پور، سمیه زائری،
دوره ۲۰، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۶ )
زمینه: سلسله مراتب قدرت، انسجام و ساختار خانواده از مؤلفه‌های اصلی هر خانواده‌ای محسوب می‌شوند. در خانواده‌های دارای کودک معلول، ممکن است این ساختارها و کارکردها تحت تأثیر قرار گیرند. هدف این مطالعه مقایسه سلسله مراتب قدرت، انسجام و ساختار خانواده دارای کودک معلول و بدون کودک معلول شهر بوشهر از دیدگاه مادران آنها (۱۳۹۴) بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۱۵۰ نفر از مادران کودکان معلول و بدون کودک معلول شهر بوشهر به ترتیب به روش مبتنی بر هدف و خوشه‌ای انتخاب شدند. سلسله مراتب قدرت، انسجام و ساختار خانواده، از دیدگاه مادران با استفاده از ابزار سنجش نظام خانواده ارزیابی شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS ویرایش ۱۸ و آزمون‌های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس و مجذور کای مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: بر اساس نتایج، بین خانواده‌های مورد مطالعه از نظر قدرت تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (۰/۲۲=p) ولی میانگین نمره انسجام خانواده‌های دارای فرزند معلول جسمی (۰/۵۴±۱/۹۰ و ۰/۰۰۰۱=p) و ذهنی (۰/۷۳±۱/۵۶و ۰/۰۰۰۱=p) کمتر از خانواده‌های سالم (۰/۵۲±۲/۲۶ و ۰/۰۰۰۱=p) بود، همچنین از نظر ساختار بین خانواده‌های دارای فرزند سالم و معلول جسمی و معلول ذهنی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (۰/۰۵=p).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد انسجام خانواده دارای فرزند معلول نسبت به خانواده سالم آسیب‌پذیرتر است. آگاه‌سازی زوج‌های جوان نسبت به نتایج تولد فرزند معلول و در گام بعد ارائه آموزش‌ها و حمایت‌های لازم به خانواده‌های دارای فرزند معلول ضرورتی انکارناپذیر است.
