@ARTICLE{Akbarzadeh, author = {Abbasifard, Anahita and Movahed, Ali and Ostovar, Afshin and Bargahi, Afshar and Jaberi, Hajar and Akbarzadeh, Samad and }, title = {Serum Irisin Changes Following Endurance Exercise and Caloric Restriction in Obese and Hypertriglyceridemic Rats}, volume = {21}, number = {3}, abstract ={زمینه: هدف از این مطالعه تأیید فرضیه‌ای است که نشان می‌دهد آیریزین به عنوان یک آدیپومیوکاین در افزایش مصرف انرژی و تولید گرما در بافت چربی قهوه‌ای پس از ورزش استقامتی و محدودیت کالری نقش دارد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 28 سر رت نر نژاد ویستار (180 تا 250 گرم) به چهار گروه شامل کنترل استاندارد (STC)، رژیم غذایی پرچرب و کربوهیدرات (HFC)، اصلاح رژیم غذایی (S-HFC) و ورزش (EXE) تقسیم شدند. 16 هفته ابتدایی با استفاده از مدل خاص (رژیم غذایی HF-HC برای مدت طولانی)، صرف ایجاد چاقی و هایپرتری‌گلیسریدمی شد و پس از آن به مدت پنج هفته درمان برای دو گروه انجام شد (EXE و S-HFC). از ابتدای هفته هفدهم رژیم غذایی گروه S-HFC به غذای استاندارد تغییر کرد و گروه EXE هفته‌ای 5 روز، هر روز به مدت 20 دقیقه بر روی تردمیل دویدند. گروه‌های STC و HFC رژیم غذایی ثابت (HF-HC برای HFC و غذای استاندارد برای STC) تا انتهای پروژه داشتند. پروفایل لیپیدی به روش اسپکتروفتومتری و آیریزین به روش الایزا سنجیده شد. یافته‌ها: مدل مورد استفاده ما منجر به افزایش معنادار تری‌گلیسرید (0.000=P) و وزن (0.001=P) شد. پس از انجام مداخلات درمانی، میزان تری‌گلیسرید سرم کاهش یافت (0.011=P)؛ تغییرات دیگر اجزای پروفایل لیپیدی، وزن (0.444=P) و آیریزین (0.197=P) معنادار نبود. همبستگی میان آیریزین و تری‌گلیسرید دیده نشد (0.071=r،0.693=P). نتیجه‌گیری: رژیم غذایی در ایجاد هایپرتری‌گلیسریدمی و افزایش وزن موفق بود. تمرینات ورزشی و اصلاح رژیم غذایی منجر به کاهش چشمگیر میزان تری‌گلیسرید سرم شد، اما در کاهش وزن به شکل معنادار مؤثر نبود. همبستگی میان سطوح تری‌گلیسرید و آیریزین به‌دست نیامد. }, URL = {http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-928-fa.html}, eprint = {http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-928-fa.pdf}, journal = {Iranian South Medical Journal}, doi = {}, year = {2018} }