دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: سرطان مری ششمین سرطان شایع در ایران می باشد. از آنجایی که پیش آگهی بیماری وخیم است، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عوامل مؤثر بر پیش آگهی بیماران مبتلا به سرطان مری صورت پذیرفت. مواد و روش‌ها: کلیه بیماران مبتلا به سرطان مری ثبت شده در مرکز ثبت تومور استان فارس در فاصله زمانی 84-1380 مورد بررسی قرار گرفتند. وضعیت های بقاء کلیه بیماران تا پایان سال 1384 تحت پیگیری قرار گرفت. با استفاده از روش های تک متغیره کاپلان- میر و چند متغیره مدل رگرسیونی کاکس به ارزیابی فاکتورهای مؤثر بر پیش آگهی بقاء بیماران مذکور اقدام شد. یافته‌ها: از مجموع 161 بیمار، 99 نفر (5/61 درصد) مذکر بودند. میانگین و میانه زمان بقاء به ترتیب 46/21 ماه و 0/12 ماه حاصل شد. بر اساس روش کاپلان-میر، متغیرهایی از جمله وضعیت تأهل، شغل مردان و زنان، مصرف دخانیات و نوع اولین درمان به عنوان عوامل مؤثر بر بقاء بیماران شناخته شد. همچنین سه متغیر سن تشخیص بیماری، درجه تمایز تومور و نوع اولین درمان نیز به عنوان مهم ترین فاکتورهای مستقل مؤثر بر پیش آگهی بیماران در مدل رگرسیونی کاکس معرفی شدند. نتیجه گیری: متغیرهای سن، تشخیص بیماری و درجه تمایز تومور می توانند به عنوان مهم ترین عوامل پیش آگهی کننده بقاء در برنامه‎های تشخیص و درمان زودرس به منظور افزایش طول عمر در این بیماران مورد توجه قرار گیرند.