زمینه: خشونت خانگی بر علیه زنان در اغلب موارد مخفی بوده و به صورت تکرار شونده و طولانی مدت وجود دارد. خشونت خانگی، به صورت مستقیم و غیر مستقیم، یک عامل خطر برای سلامت جسمی و روانی بوده و با افزایش استفاده از خدمات سلامتی همراه است. خشونت شوهران علیه زنان نه تنها فرد و خانواده او ، بلکه اجتماع را نیز تحت تاثیر قرار می‎دهد. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مجموعه موارد، 100 نفر زن ساکن استان بوشهر که مورد خشونت خانگی واقع شده بودند به صورت مقطعی در سال 1379 مورد بررسی قرار گرفتند. برای این افراد پرسشنامه تکمیل شد و سه شاخص خشونت فیزیکی یا بدنی، خشونت عاطفی و رفتارهای کنترل کننده مورد بررسی قرار گرفتند یافته‌ها: تمام زنان بررسی شده مورد هر سه نوع سوءرفتار عاطفی، جسمی و رفتارهای کنترل کننده واقع شده بودند. مدت سوءرفتار در بیش از نیمی از افراد بیش از دو سال بود. در مجموع 6/50 درصد از انواع سوءرفتارهای انجام شده در سطح شدید و خیلی شدید بود. کناره گیری اجتماعی (38 درصد)، سر درد (50 درصد)، کابوس دیدن (25 درصد)، بد رفتاری با فرزندان (39 درصد) و بی‎قراری (32 درصد) بیشترین علائم مشکلات جسمی، رفتاری، فردی و اجتماعی و روحی را تشکیل می دادند. ترس برای از دست دادن فرزند (23 درصد)، ترس از آبرو (19 درصد) و عدم آگاهی (17 درصد) شایع ترین دلایل عدم افشاگری خشونت توسط زنان بود. نتیجه گیری: این مطالعه نشانگر شدید بودن و طولانی مدت بودن رفتار های خشونت آمیز علیه زنان و وجود علائم بیماری های جسمی و روحی در زنان مورد خشونت بررسی شده در استان بوشهر می باشد.