دوره 10، شماره 2 - ( مجله علمی پژوهشی طب جنوب 1386 )                   جلد 10 شماره 2 صفحات 135-128 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- ، m_h_ashnani@yahoo.com
چکیده:   (19431 مشاهده)
زمینه: اثر روغن های دریایی به دلیل دارا بودن اسیدهای چرب n-3 روی بسیاری ازبیماری ها به اثبات رسیده است.اکثر اثرات بالینی اسیدهای چرب 3n- به دلیل وجود دی کوزاهگزانوئیک اسید و ایکوزاپنتانوئیک اسید می باشد که جز در ماهی در هیچ ماده غذایی دیگری تا به حال یافت نشده است. هدف از این تحقیق استفاده از روغن بذرک (Flaxseed Oil) به عنوان پیش ساخت جهت افزایش دی کوزاهگزانوئیک اسید و ایکوزاپنتانوئیک اسید در بافت ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) می باشد که در نهایت می تواند موجب جبران کمبود اسیدهای چرب 3n- در سبد غذایی خانوار و گامی مهم در جهت سلامت جامعه باشد. مواد و روش‌ها: ماهیان قزل‌آلا با میانگین وزنی 240/0±150/6 گرم به مدت 40 روز در حوضچه های پلی اتیلن به ظرفیت 250 لیتر و آبگیری 150 لیتر به صورت تصادفی و در سه تکرار پرورش یافتند. جیره های غذایی، همسان از نظر ترکیبات و دارای اختلاف در نوع چربی ، در چهار سطح 25 درصد، 50 درصد، 75 درصد و 100 درصد جایگزینی روغن بذرک با روغن ماهی تهیه شدند و ماهیان پرورشی بر اساس توده زنده حوضچه ها که هر 20 روز یکبار طی عملیات زیست سنجی تعیین شد، تغذیه گردیدند. در طول دوره پرورش، دمای آب 2 15 درجه سانتی گراد، اسیدیته 850 /7 – 500/7، اکسیژن محلول در حد اشباع، هدایت الکتریکی2800 میکروموس بر سانتی متر و شوری 4/1 گرم در لیتر اندازه‎گیری شد. یافته‌ها: با افزایش سطح روغن بذرک در جیره، درصد چربی خام لاشه، پروتئین لاشه و مجموع اسید های چرب 3n- بافت افزایش معنی داری داشت (05/0> P) و بیشترین تغییرات در نوع ایکوزاپنتانوئیک بود. لیکن در وزن نهایی و میزان رشد ماهی ها اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (05/0> P). نتیجه‎گیری: جیره غذایی با 75 درصد روغن بذرک و 25 درصد روغن ماهی علاوه بر تامین نیازهای بیولوژیکی ماهی و جذب بهتر پروتئین، موجب افزایش درصد اسیدهای چرب دی کوزاهگزانوئیک اسید و ایکوزاپنتانوئیک اسید تا حدود دو برابر در بافت مأکول می شود.
متن کامل [PDF 211 kb]   (2902 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1386/8/23 | پذیرش: 1387/1/30 | انتشار: 1387/7/17

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.