زمینه: یکی از استراتژی های غیر دارویی مؤثر بر دیابت، فعالیت بدنی است که تغییر و حفظ آن به علت پیچیدگی این رفتار ساده نیست. هدف از این مطالعه شناسایی عوامل مؤثر بر رفتار فعالیت بدنی بر اساس الگوی ارتقاء سلامت می باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه 350 زن مبتلا به دیابت اقدام به تکمیل پرسشنامه های استاندارد مربوط به سازه های خودکارآمدی درک شده (قضاوت فرد درباره تواناییش برای انجام فعالیت بدنی منظم در شرایط مختلف)، فواید و موانع درک شده، حمایت دوستان و خانواده و وضعیت سلامت درک شده نمودند. در تحلیل داده ها از آزمون های تی، کای اسکوئر، رگرسیون خطی و رگرسیون لجستیک استفاده گردید. یافته‌ها: خودکارآمدی دارای اثر مستقیم و مثبتی بر فعالیت بدنی بوده و فواید درک شده، وضعیت سلامت درک شده و شاخص توده بدنی از طریق تأثیر بر این سازه، بر فعالیت بدنی تأثیر غیرمستقیم دارند. همچنین سازه وضعیت سلامت درک شده علاوه بر تأثیر غیرمستقیم دارای اثر مستقیم و مثبتی نیز بر فعالیت بدنی بوده و تحت تأثیر عواملی از جمله شغل و طول مدت ابتلا به دیابت قرار میگیرد. نتیجه گیری: وضعیت سلامت درک شده به عنوان مهم ترین عامل تأثیرگذار بر فعالیت بدنی بیماران دیابتی بوده که لازم است به ویژه در بیمارانی که مدت زیادی به دیابت مبتلا می باشند مورد توجه قرار گرفته و با افزایش خودکارآمدی با استفاده از تکنیک های گوناگون و تأکید بر جنبه های مختلف فواید فعالیت بدنی اقدام به ارتقاء سطح فعالیت این بیماران نمود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |