زمینه: اخیراًٌ نشان داده شده است که سوش‌های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ژنوتایپ بیجینگ، رابطه مستقیمی با مقاومت دارویی دارند. بنابراین روشی ساده و سریع برای تشخیص و تمایز ایزوله‌های خانواده بیجینگ مورد نیاز می‌باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی قدرت تمایز لوکوس‌های مختلف دو روش 15 MIRU-VNTR و 12 MIRU-VNTR برای سویه-های بیجینگ و مقایسه آن با سایر سویه‎های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می‌باشد. مواد و روش‌ها ابتدا 105 سویه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با روش‌های اسپولیگوتایپینگ شناسایی شدند، سپس با روش‌های 12 و 15 لوکوس MIRU-VNTR مورد آنالیز ژنومی قرار گرفتند و تنوع آللی هر یک از لوکوس‌ها با استفاده از آزمون HunterGaston Discriminatory Index (HGI) محاسبه شد. یافته‌ها: از 105 سویه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با روش اسپولیگوتایپینگ، 20 سویه بیجینگ شناسایی شد (05/19 درصد). بررسی با روش 12 و 15 لوکوس MIRU-VNTR در کل سویه‌ها نشان داد که 11 لوکوس جزء لوکوس‌های بسیار افتراق‌دهنده بودند (6/0HGI≥) که از بین آن‌ها لوکوس QUB26 بالاترین قدرت تمایز را داشت (84/0=HGI). تعداد تکرارها در لوکوسQUB11b برای سویه‌های بیجینگ اختصاصی بود. تنها لوکوس بسیار افتراق‌دهنده برای سویه‌های بیجینگ، MIRU16 بود. لوکوس‌های QUB26، Mtub21،MIRU39 ، MIRU27، MIRU23 و MIRU26 جز لوکوس‌های افتراق-دهنده متوسط (4/0≥HGI). نتیجه‌گیری: روش 12 و 15 لوکوس MIRU-VNTR ساده و سریع هستند و برای تمایز سویه‌های بیجینگ از سایر سویه-های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مناسب می‌باشند، اما برای تمایز بین سویه‌های مختلف بیجینگ مناسب نمی‌باشند و الگوهای به‌دست آمده تقریباٌ مشابهند. قدرت افتراق روش 15 لوکوسی برای تمایز سویه‌های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بالاتر از روش 12 لوکوسی بود.