دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: اسکن استخوان رایج‌ترین اسکن در مراکز پزشکی هسته‌ای است. اندازه‌گیری خطرات ناشی از پرتو و استفاده بهینه از تکنیک‌های تشخیصی مختلف با رادیودارو مستلزم اندازه‌گیری دقیق دز جذبی برای هر گروه از بیماران می‌باشد. هدف از انجام این تحقیق تعیین دز جذبی اندام‌ها در بیماران تحت اسکن استخوان با استفاده از روش MIRD بوده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه به هر یک از بیماران 25 میلی‌کوری رادیودارو 99mTc-MDP تزریق شد. تصویربرداری از بیماران با استفاده از دوربین گاما صورت گرفت. تصاویر از کل بدن در مدت زمان‌های 10، 60، 90 و 180 دقیقه بعد از تزریق 99mTc-MDP به‌دست آمد. در هریک از زمان‌ها ROI بر روی اندام‌ها جهت محاسبه شمارش در دقیقه رسم شد. شمارش به‌دست آمده با استفاده از روش تلفیق نماها (Conjugate View Method)، به اکتیویته تبدیل شد. یافته‌ها: میانگین اکتیویته جذب شده برای هر یک از اندام‌ها در مدت زمان‌های مختلف بعد از تزریق 99mTc-MDP اندازه‌گیری شد. دز جذبی به‌ازای اکتیویته تجویزی به‌ترتیب برای کبد، مثانه، طحال، کلیه راست و کلیه چپ برابر با 78/7، 17/8، 96/7، 30 و 9/30 میلی‌راد بر میلی‌کوری بود. نتیجه‌گیری: در این مطالعه به‌ترتیب کلیه‌ها ماکزیمم مقدار دز جذبی و کبد مینیمم مقدار دز جذبی را دریافت کردند. این یافته‌ها موئد دیگر مطالعات می باشد.