زمینه: امروزه استفاده از داروهای محرک تخمک گذاری نظیر GnRHx (PMSG/HCG) برای القاء تحریک زیاد تخمدانی و بدست آوردن اووسیت بیشتر در پروتکل فنون باروری کمکی بسیار معمول است. مطالعات و تجارب اخیراً نشان داده است که میزان موفقیت لانه گزینی در سیکل های تحریکی، کمتر از سیکل های طبیعی است. به نظر می رسد که استفاده از داروهای محرک تخمک گذاری روی داروهای فوق الذکر روی پذیرش آندومتر رحمی اثر می گذارند. مواد و روش ها: فراساختمان بافت های آندومتر (اپی تلیوم لومینال) با بیوپسی هایی از آندومتر موش های ماده (N=30) که تحت تیمار با داروهای محرک تخمک گذاری [Pregnant Monoposal Serum Gonadotropine = GnRHx (PMSG/HCG)] (بعنوان گروه تحت مطالعه) و موش های ماده ای که هیچ دارویی دریافت نکرده بودند (بعنوان گروه کنترل) مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات کمی و کیفی بر روی میکروگراف های الکترونی انجام شدند. یافته های مورفولوژیک بر اساس سه ویژگی ساختمانی شامل سیستم کانال هسته ای، میتوکندری های بزرگ و واکوئل های گلیکوژنی و بعلاوه سیستم پینوپودها و یوکروماتین هسته ارزیابی شدند. یافته ها: بررسی کیفی نشان داد که سلول های اپی تلیوم لومینال آندومتر فعالتر بوده و دارای ترشحات فراوانتری نسبت به گروه کنترل بودند. همچنین یافته های کمی نشانگر آن بود که نسبت های حجمی هسته، میتوکندری، شبکه آندوپلاسمیک خشن و گلیکوژن به سلول و یوکروکاتین به هسته تفاوت معنی داری به نسبت گروه کنترل از خود نشان دادند (05/0P<). نتیجه گیری: بررسی های مورفولوژیک و مورفومتریک نشان می دهند که استفاده از داروهای محرک تخمک گذاری سبب فعالیت ترشحی بیشتر سلول های اپی تلیوم لومینال می گردند.