دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: با توجه به عدم وجود مطالعات بالینی کافی در مورد ارتباط بین درجه‌بندی نارسایی گوارشی با مرگ بیماران بدحال، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین درجه‌بندی نارسایی گوارشی با میزان مرگ ومیر بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه و تعیین قدرت پیشگویی کنندگی درجه‌بندی نارسایی گوارشی در مرگ این بیماران اجرا شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی 357 بیمار بستری در بخش مراقبت‌های ویژه که سن بیش از 18 سال داشته و کمتر از 72 ساعت از بستری ایشان می‌گذشت و امکان اندازه‌گیری فشار داخل شکمی وجود داشت با کسب رضایت‌نامه آگاهانه وارد مطالعه شدند. اطلاعات جمعیت شناختی و یافته‌های بالینی بیمار و فشار داخل شکمی وی در هفته اول بستری در بخش مراقبت‌های ویژه و میزان مرگ بیماران تا روز 28 پس از بستری ثبت و با نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 آنالیز شد. یافته‌ها: میزان مرگ در طی هفته اول و روز 28 به‌ترتیب 5/11 درصد و 7/29 درصد بود. میزان بروز افزایش فشار داخل شکمی 7/34 درصد، میزان بروز سندرم کمپارتمان شکمی 2/6 درصد و میانگین درجه‌بندی نارسایی گوارشی در طی هفته اول بستری در بخش مراقبت‌های ویژه، 346/1 (935/0SD) بود که همگی با میزان مرگ ومیر در روز 7 و 28 ارتباط معناداری داشتند (05/0>P). در رگرسیون لجستیک متغیرهای نامبرده جهت تعیین میزان مرگ بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه قدرت پیش‌گویی کنندگی داشتند. نتیجه‌گیری: بررسی کنونی رابطه معنادار بین درجه‌بندی نارسایی گوارشی با مرگ بیماران بستری در روز های 7 و 28 بستری در بخش مراقبت‌های ویژه را نشان داد که بر اهمیت توجه به آن به‌عنوان یک فاکتور پیش‌گویی کننده مرگ ومیر در این بیماران اشاره دارد.