دوره 17، شماره 4 - ( دو ماهنامه طب جنوب 1393 )                   جلد 17 شماره 4 صفحات 549-542 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rahimi M, Fard-Esfahani P, Fayaz S, Fard-Esfahani A, Modarressi M H, Akrami S M. Analysis of G>A change in splicing site of intron 6 of XRCC4 gene in patients with differentiated thyroid cancer (DTC). Iran South Med J 2014; 17 (4) :542-549
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-570-fa.html
رحیمی مریم، فرداصفهانی پژمان، فیاض شیما، فرداصفهانی ارمغان، مدرسی محمدحسین، اکرمی سیدمحمد. بررسی تغییر G>A در محل پیرایش اینترون 6 ژنXRCC4 در بیماران مبتلا به سرطان تیرویید تمایز یافته ((DTC. مجله طب جنوب. 1393; 17 (4) :542-549

URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-570-fa.html


1- گروه ژنتیک، دانشکده علوم پایه دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
2- گروه بیوتکنولوژی پزشکی، بخش بیوشیمی،انستیتو پاستور ایران، تهران ، fard-esfahani@pasteur.ac.ir
3- گروه بیوتکنولوژی پزشکی، بخش بیوشیمی،انستیتو پاستور ایران، تهران
4- گروه پزشکی هسته‌ای، انستیتو تحقیقات پزشکی هسته‌ای، دانشگاه علوم پزشکی تهران
5- گروه ژنتیک پزشکی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده:   (6305 مشاهده)

زمینه سرطان تیرویید تمایز یافته (DTC) شایع‌ترین بدخیمی غدد درون‌ریز بوده که شامل سرطان تیرویید فولیکولاری و پاپیلاری می‌باشد. یکی از عوامل مؤثر در ایجاد ان اثر اشعه و به‌دنبال آن شکست DNA است. از جمله مسیرهای مهم ترمیم DNA شکسته شده، مسیر NHEJ (Nonhomologus End Joining) می‌باشد که با اتصال دو انتهای غیر همولوگ، DNA شکسته شده را به هم متصل می‌کند. یکی از ژن‌های مهم این مسیر، ژن XRCC4 می‌باشد و پلی‌مورفیسم G>A در محل پیرایش اینترون 6 (جایگاه گیرنده) این ژن منجر به ساخت پروتئین ناکامل می‎گردد. هدف این بررسی ارزیابی ارتباط پلی‌مورفیسم مذکور با سرطان تیرویید تمایز یافته (DTC) بوده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد- شاهدی r‏s1805377 SNP ژن XRCC4 در 172 نمونه خون بیمار مبتلا به DTC و 195 کنترل با سابقه عدم ابتلا به هرگونه سرطان که از بیمارستان شریعتی تهران به‌دست آمده بود، با روش PCR-RFLP مورد بررسی قرار گرفت. فراوانی ژنوتیپ‎ها در دو گروه سالم و بیمار محاسبه و مقایسه گردید. همچنین نسبت ریسک ایجاد DTC در ژنوتیپ‌ها با آنالیز رگرسیون مورد ارزیابی قرارگرفت. یافته‌ها: یافته‌ها به‌دست آمده هیچ تفاوت معنی‌داری را بین فراوانی‌های ژنوتیپ‌ها در دو گروه شاهد و کنترل نشان نداد (9638/6-3349/0CI: 95 درصد، 52/1=OR، 588/0P-). همچنین، پس از تقسیم آلل‌ها در بین گروه‌های دارا و فاقد سرطان تمایز یافته تیروئید، نتایج معنی‌داری به‌دست نیامد. نتیجه‌گیری: اگر چه نسبت به‌دست آمده تا حدودی به نفع همراهی ژنوتیپ A با ریسک DTC می‌باشد ولی یافته‌ها باید در بررسی‌های دیگری با حجم نمونه بیشتر تکرار گردند.

متن کامل [PDF 537 kb]   (2218 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1391/1/19 | پذیرش: 1391/6/15 | انتشار: 1393/5/20

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله طب جنوب می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian South Medical Journal

Designed & Developed by: Yektaweb