دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: اینتئین (INT) بخش‌های درونی پروتئین است که می‌تواند در طی فرایند پیرایش پروتئین، خود را از پروتئین نابالغ جداکند. این توالی برای جدا شدن، احتیاج به آنزیم یا کوفاکتور خاصی ندارد. از این توالی پروتئینی و ویژگی برش خود به خودی آن، در اثر اعمال تغییر دما، pH و یا القای تیولی در جهت تخلیص پروتئین استفاده می‌شود. مزیت این روش نسبت به بقیه روش‌های تخلیص پروتئین، عدم احتیاج به آنزیم‌های پروتئازی و مراحل حذف پروتئاز می‌باشد که این روش را از لحاظ اقتصادی حائز اهمیت می‌کند. در تحقیق حاضر فوتوپروتئین اکورین به‌صورت ملکولی با INT هیبرید شده و میزان بیان آن مورد ارزیابی قرار گرفته است.

مواد و روش‌ها: در این تحقیق ژن رمز کننده اکورین که در مطالعات قبلی درون وکتور pET21a کلون شده بود با استفاده از پرایمرها و آنزیم‌های محدودگر اختصاصی درون وکتور pTYB21، که حاوی دنباله INT است، کلون گردید. سپس وکتور pTY-aequorin حاصله به باکتری E.coli سویه بیانی ER2566 انتقال داده شد و با تکنیک‌های الکتروفورز (Electerophoresis)، وسترن بلات (Western Blot) و تعیین ترادف (Sequencing)، صحت کلون‌ها بررسی گردید.

یافته‌ها: ژن به رمز درآورنده فوتوپروتئین اکورین بین جایگاه های آنزیمی SapI و PstI درون وکتور pTYB21 به‌صورت صحیح کلون گردید و بیان پروتئین هیبریدی اکورین- اینتئین با استفاده از روش‌های مرسوم تأیید گردید.

نتیجه‌گیری: ساخت سازه ژنی فوتوپروتئین اکورین، در حالت هیبریدی و متصل به INT با استفاده از روش‌های ملکولی تأیید شد. همچنین میزان بیان اکورین در حالت متصل شده با INT، درصد بیان بیش از 25 درصد مجموعه پروتئین‌های سلولی را نشان می‌دهد.