زمینه: نانونقره یکی از پرکاربردترین نانومواد به‌کار رفته در محصولات مصرفی می‌باشد. با این حال سمیت پوستی این نانوذرات بر روی سلامتی انسان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به‌منظور بررسی اثر جذب پوستی نانوذرات نقره بر روی پارامترهای عملکردی کلیه صورت گرفته است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش نر نژاد BALB/c به‌طور تصادفی به 4 گروه 10تایی (گروه نانو نقره، کنترل مثبت، کنترل کاذب و کنترل منفی) تقسیم شدند. پس از بیهوشی عمومی و تراشیدن پشت همه حیوانات در نزدیکی ستون فقرات، سطح بانداژ در گروه نانونقره با 50 میکرولیتر محلول نانونقره (‌100 میکروگرم بر میلی‌لیتر)، در گروه کنترل مثبت به همان میزان محلول نیترات نقره (‌100 میکروگرم بر میلی‌لیتر) و در گروه کنترل کاذب به همان میزان آب مقطر تیمار شد، سپس بانداژها در سطح پوست ثابت شدند، اما گروه کنترل منفی بدون تیمار و بانداژ بود. بعد از 3 و 7 روز، بانداژها را باز کرده و سطح سرمی کراتینین و نیتروژن اوره خون (BUN) اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در روزهای سوم و هفتم، در گروه نانونقره، کراتینین تغییر معنی‌داری نشان نداد (05/0p>)، اما سطح BUN افزایش معنی‌داری در مقایسه با سایر گروه‌ها نشان داد (05/0>p). به‌علاوه تغییر معنی‌داری در پارامترهای عملکردی کلیه در روز هفتم در مقایسه با روز سوم وجود نداشت (05/0p>). نتیجه‌گیری: در این مطالعه افزایش معنی‌دار BUN در گروه نانونقره می‌تواند نشانگر اختلال در عملکرد کلیه باشد، بنابراین جذب پوستی نانونقره می‌تواند اثرات سمی بر روی عملکرد کلیه داشته باشد.