دوره 18، شماره 4 - ( دو ماهنامه طب جنوب 1394 )                   جلد 18 شماره 4 صفحات 719-711 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jafarzadeh Kohneloo A, Soltanian A R, Poorolajal J, Mahjub H. Applied the additive hazard model to predict the survival time of patient with diffuse large B- cell lymphoma and determine the effective genes, using microarray data. Iran South Med J 2015; 18 (4) :711-719
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-713-fa.html
جعفرزاده کهنه ‏لو عارفه، سلطانیان علیرضا، پورالعجل جلال، محجوب حسین. به‏ کارگیری مدل مخاطره جمعی برای پیش ‏بینی زمان بقای بیماران مبتلا به لنفوم منتشر سلول‏های بزرگ B و تعیین ژن‏ های مؤثر بر آن با استفاده از داده‏ های ریزآرایه. مجله طب جنوب. 1394; 18 (4) :711-719

URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-713-fa.html


1- گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، ایران
2- مرکز تحقیقات مدلسازی بیماری‏های غیرواگیر و گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات علوم بهداشتی و گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، ایران ، mahjub@umsha.ac.ir
چکیده:   (4658 مشاهده)

زمینه: تحقیقات اخیر نشان داده است که بیان ژن‏های مؤثر بر بقای بیماران سرطانی، نقش مهمی را به‏عنوان عامل خطر یا عامل پیشگیری کننده بیماری بازی می‏کنند. مطالعه حاضر برای تعیین ژن‏های مؤثر بر بقای بیماران مبتلا به لنفوم منتشر سلول بزرگ B و پیش‏بینی زمان بقای آن‏ها با استفاده از این ژن‏ها طراحی شده است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بوده که بر روی 40 بیمار مبتلا به لنفوم منتشر سلول B انجام شده است. برای این بیماران 2042 بیان ژن اندازه‏گیری شده است، به‏منظور پیش‏بینی زمان بقای بیماران، ترکیب مدل بقای نیمه‏پارامتری جمعی با دو روش انتخاب ژن الستیک نت و لاسو به‏کار رفته است. مقایسه‏ی روش‏های ذکر شده با رسم سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد و محاسبه میانه آن منحنی انجام گرفت. یافته‌ها: براساس یافته‏های این مطالعه ده ژن مؤثر به‏وسیله روش الستیک نت- جمعی انتخاب شده است و روش لاسو- جمعی هفت ژن انتخاب کرده است. ژن‏ GENE3325X زمان بقای بیماران را افزایش می‏دهد (006/0=P) و ژن‏های GENE3980X و GENE377X زمان بقای بیماران را کاهش می‏دهند (004/0=P). این سه ژن به‏عنوان مهم‌ترین ژن‏ها‏ در هر دو روش انتخاب شده است. نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که روش الستیک نت کارائی بهتری از روش رایج لاسو در تعیین ژن‏های مؤثر بر زمان بقای بیماران دارد. علاوه‌بر این مشاهده شد که به‏کار بردن مدل بقای جمعی به جای مدل رایج کاکس و استفاده از داده‏های ریزآرایه راهکاری مفید و قابل استفاده برای پیش‏بینی زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان است.

متن کامل [PDF 678 kb]   (1363 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: آسیب‌شناسی
دریافت: 1393/3/11 | پذیرش: 1393/6/9 | انتشار: 1394/6/21

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله طب جنوب می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian South Medical Journal

Designed & Developed by: Yektaweb