دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: دیابت شایع‌ترین بیماری اندوکرین است که با هیپرگلیسمی مشخص می‌شود. درگیری چشمی، کلیوی، عروقی و عصبی از عوارض‌ این بیماری محسوب می‌شود. علایم پوستی نیز در حدود دو سوم بیماران دیده شده و از آنجا که این ضایعات می‌تواند بر کیفیت زندگی فردی و اجتماعی بیماران اثرات منفی به‌جا گذارد هم برای بیمار و هم پزشک بسیار مسئله ساز است. پاتوژنژ دقیق آن هنوز مشخص نشده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین فراوانی ضایعات پوستی در این بیماران می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی 700 بیمار دیابتی پس از کسب رضایت‌نامه کتبی توسط متخصص غدد به متخصص پوست ارجاع داده شدند. تمام بیماران مورد معاینه کامل پوستی قرار گرفته و در موارد مورد نیاز از ضایعات، بیوپسی پوست وکشت و آزمایش باکتری شناسی، قارچ شناسی انجام شد و پس از جمع‌آوری اطلاعات داده‌ها با استفاده از آزمون t و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‏ها: در این مطالعه 700 بیمار (73 درصد زن و 27 درصد مرد) مورد مطالعه قرار گرفتند. در مجموع 5/94 درصد بیماران دارای یک یا چند ضایعه پوستی بودند. شایع‌ترین ضایعات پوستی انژیوم گیلاسی (37 درصد)، تکمه پوستی (32 درصد) و اگزما (8/32 درصد) بود. بین درگیری پوستی با طول مدت دیابت (05/0=P) و سن بیمار (03/0=P) ارتباط آماری معنادار وجود داشت اما بین درگیری پوستی با میزان c1AbH ارتباط آماری معناداری وجود نداشت.

نتیجه‏گیری: مطالعه حاضر نشان داد که ضایعات پوستی در بیماران دیابتی شایع بوده و شیوع آن با طول مدت بیماری و سن بیماران افزایش می‌یابد. لذا آشنایی و توجه ویژه پرسنل گروه پزشکی و آموزش بیماران در مورد علائم شایع پوستی باید مد نظر گرفته شده و تشخیص زودهنگام و درمان این ضایعات ضروری به‌نظر می‌رسد.