زمینه: صدمات یک مشکل بهداشت عمومی در ایران محسوب می‎شود. بخش اساسی یک برنامه کنترل صدمات، مراقبت از صدمات می‎باشد. مطالعه حاضر با هدف مشخص نمودن انواع صدمات و تعیین خصوصیات دموگرافیک مصدومین مراجعه کننده در شهر کرمان انجام شد. مواد و روش‎ها: این مطالعه بصورت مقطعی به مدت یکسال از تاریخ 1/6/1381 لغایت 31/5/1382 روی مصدومینی که به اورژانس‎های سه بیمارستان اصلی شهر کرمان مراجعه کرده بودند انجام شد. داده‎ها توسط مصاحبه‎گران آموزش دیده در بدو ورود مصدوم از طریق یک پرسشنامه به فاصله چهار روز یک‎بار تکمیل گردید. پرسشنامه شامل سه بخش بود :مشخصات فردی، نوع حادثه و خصوصیات زمینه‏ای حوادث. یافته‎ها: مصدومین (61 درصد) بین 39-15 سال داشتند و نسبت مرد به زن دو سوم بود. سطح تحصیلات آنان کمتر از سطح دبیرستان بود (70درصد). حوادث ترافیکی شایع‎ترین علت صدمات بود (6/36؛ با 95 % فاصله اطمینان 1/38- 1/35 درصد) و سقوط (83/9 درصد؛ 95% فاصله اطمینان 7/10 -9/8 درصد) و درگیری‏های بین فردی (3/6 درصد؛ 95% فاصله اطمینان 1/7-6/5 درصد) دوّمین و سوّمین علت صدمه محسوب می‎شدند. روزهای جمعه و پنج شنبه به ترتیب بالاترین سهم صدمات را به خود اختصاص داده بودند (به ترتیب 5/15 و 1/15درصد). بطور کلی، 27 درصد مصدومین در بیمارستان بستری شدند. نتیجه‎گیری: سن جوانی، سنی پرخطر برای مصدومین در شهر کرمان است و با توجه به اینکه شایع‌ترین علت مصدومیت نیز حوادث ترافیکی می‌باشد، لزوم توجه به آموزش و کنترل حوادث ترافیکی بسیار حائز اهمیت می‌باشد.