دوره 25، شماره 3 - ( دو ماهنامه طب جنوب 1401 )
جلد 25 شماره 3 صفحات 249-240 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Taherzadeh M, Abbasian R, Taherkhani R, Fouladvand M A. Drug Susceptibility of Trichomonas vaginalis to Metronidazole in Bushehr City (In Vitro). Iran South Med J 2022; 25 (3) :240-249
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-1627-fa.html
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-1627-fa.html
طاهرزاده مرضیه، عباسیان رضا، طاهرخانی رضا، فولادوند مرادعلی. بررسی آزمایشگاهی حساسیت دارویی جدایه‌های تریکوموناس واژینالیس به مترونیدازول در شهر بوشهر. مجله طب جنوب. 1401; 25 (3) :240-249
مرضیه طاهرزاده1 
، رضا عباسیان1 ، رضا طاهرخانی2 ، مرادعلی فولادوند* 3
، رضا عباسیان1 ، رضا طاهرخانی2 ، مرادعلی فولادوند* 3
1- گروه میکروب و انگل‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
2- گروه ویروس‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
3- گروه میکروب و انگل‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ،mfooladvand39@yahoo.com
2- گروه ویروس‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
3- گروه میکروب و انگل‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ،
چکیده: (1567 مشاهده)
زمینه: تریکومونیازیس شایع‌ترین بیماری مقاربتی غیرویروسی است که توسط تک یاختۀ تریکوموناس واژینالیس ایجاد می‌شود. مترونیدازول (مشتق 5- نیتروایمیدازول) داروی اصلی منتخب ضد تریکومونایی برای درمان تریکومونیازیس است. از سال 1962 مواردی از شکست درمان با مترونیدازول گزارش شده است و به‌عنوان یک مسئله بهداشت عمومی بسیار مشکل‌ساز ظاهر شده است. این مطالعه با هدف تعیین حساسیت فعلی جدایه‌های تریکوموناس واژینالیس به مترونیدازول در شهر بوشهر انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی 20 جدایه T. vaginalis جمع‌آوری شده از مراکز خدمات جامع سلامت و بیمارستان‌های شهر بوشهر انجام شد. پس از کشت انگل‌ها، تست حساسیت با استفاده از رقت‌های متوالی دو برابری مترونیدازول (2 تا 64 میکروگرم در میلی‌لیتر) انجام شد. حداقل غلظت مهاری (MIC) و حداقل غلظت کشنده (MLC) تریکوموناس‌ها پس از 24 و 48 ساعت انکوباسیون در 36 درجه سانتی‌گراد تعیین شد. سنجش حساسیت دارویی تمامی جدایه‌ها دو بار در سه تکرار در شرایط هوازی و بی‌هوازی انجام شد.
یافته‌ها: صد درصد جدایه‌های تریکوموناس (20/20) به مترونیدازول حساس بودند. مقاومت به مترونیدازول به‌عنوان MIC هوازی ≥50 میکروگرم در میلی‌لیتر تعریف شده که در هیچکدام از ایزوله‌ها شناسایی نشد. میانگین MICها و MLCهای هوازی و MICهای بی‌هوازی انگل‌ها به‌ترتیب 8/3، 2/3 و 1/2 میکروگرم در میلی‌لیتر بود.
نتیجه‌گیری: بررسی حساسیت دارویی جدایه‌های T. vaginalis برای اولین بار در شهرستان بوشهر انجام شد. از آنجا که ایزولۀ مقاوم به مترونیدازول یافت نشد، وضعیت بسیار امیدوارکننده بود. اگرچه نیاز به تحقیقات در مقیاس بزرگ‌تر در استان اجتناب‌ناپذیر است. با توجه به اینکه در اکثر مطالعات نتایج بر اساس مشاهدات آزمایشگاهی است، اخیراً مطالعه in vivo نیز توصیه شده است زیرا منجر به توسعه استانداردهای واقعی در مورد پاسخ بالینی و میکروبیولوژیکی به درمان مترونیدازول خواهد شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی 20 جدایه T. vaginalis جمع‌آوری شده از مراکز خدمات جامع سلامت و بیمارستان‌های شهر بوشهر انجام شد. پس از کشت انگل‌ها، تست حساسیت با استفاده از رقت‌های متوالی دو برابری مترونیدازول (2 تا 64 میکروگرم در میلی‌لیتر) انجام شد. حداقل غلظت مهاری (MIC) و حداقل غلظت کشنده (MLC) تریکوموناس‌ها پس از 24 و 48 ساعت انکوباسیون در 36 درجه سانتی‌گراد تعیین شد. سنجش حساسیت دارویی تمامی جدایه‌ها دو بار در سه تکرار در شرایط هوازی و بی‌هوازی انجام شد.
یافته‌ها: صد درصد جدایه‌های تریکوموناس (20/20) به مترونیدازول حساس بودند. مقاومت به مترونیدازول به‌عنوان MIC هوازی ≥50 میکروگرم در میلی‌لیتر تعریف شده که در هیچکدام از ایزوله‌ها شناسایی نشد. میانگین MICها و MLCهای هوازی و MICهای بی‌هوازی انگل‌ها به‌ترتیب 8/3، 2/3 و 1/2 میکروگرم در میلی‌لیتر بود.
نتیجه‌گیری: بررسی حساسیت دارویی جدایه‌های T. vaginalis برای اولین بار در شهرستان بوشهر انجام شد. از آنجا که ایزولۀ مقاوم به مترونیدازول یافت نشد، وضعیت بسیار امیدوارکننده بود. اگرچه نیاز به تحقیقات در مقیاس بزرگ‌تر در استان اجتناب‌ناپذیر است. با توجه به اینکه در اکثر مطالعات نتایج بر اساس مشاهدات آزمایشگاهی است، اخیراً مطالعه in vivo نیز توصیه شده است زیرا منجر به توسعه استانداردهای واقعی در مورد پاسخ بالینی و میکروبیولوژیکی به درمان مترونیدازول خواهد شد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
انگل‌شناسی
دریافت: 1401/4/4 | پذیرش: 1401/6/13 | انتشار: 1401/6/31
دریافت: 1401/4/4 | پذیرش: 1401/6/13 | انتشار: 1401/6/31
فهرست منابع
1. Schwebke JR, Burgess D. Trichomoniasis. Clin Microbiol Rev 2004; 17(4): 794–803. [DOI]
2. Zhang ZF, Graham S, Yu SZ, et al. Trichomonas vaginalis and cervical cancer. A prospective study in China. Ann Epidemiol 1995; 5(4): 325–32. [DOI]
3. Sorvillo F, Smith L, Kerndt P, et al. Trichomonas vaginalis, HIV, and AfricanAmericans. Emerg Infect Dis 2001; 7(6): 927–32. [DOI]
4. Soper D. Trichomoniasis: under control or undercontrolled? Am J Obstet Gynecol 2004; 190(1): 281–90. [DOI]
5. Ali V, Nozaki T. Current therapeutics, their problems, and sulfur-containing-amino-acid metabolism as a novel target against infections by “amitochondriate” protozoan parasites. Clin Microbiol Rev 2007; 20(1): 164–87. [DOI]
6. Petrin D, Delgaty K, Bhatt R, et al. Clinical and microbiological aspects of Trichomonas vaginalis. Clin Microbiol Rev 1998; 11(2): 300–17. [DOI]
7. Workowski KA, Berman Stuart M. Sexually transmitted diseases treatment guidelines, 2010. MMWR Recomm Rep 2010; 59(RR-12): 1-110. [PubMed]
8. Fouladvand MA, Khorami S, Sartavi K. Evaluation of Lethal Effect of Pergularia Tomentosa and Priploca aphylla on Trichomonas Vaginalis In Vitro. Iran South Med J 2017; 20(4): 370-9. (Persian) [Article]
9. Cudmore SL, Delgaty KL, HaywardMcClelland SF, et al. Treatment of infections caused by metronidazole-resistant Trichomonas vaginalis. Clin Microbiol Rev 2004; 17(4): 783–93. [DOI]
10. Narcisi EM, Secor WE. In vitro effect of tinidazole and furazolidone on metronidazole-resistant Trichomonas vaginalis. Antimicrob Agents Chemother 1996; 40(5): 1121–5. [DOI]
11. Matini M, Rezaie S, Mohebali M, et al. Prevalence of Trichomonas vaginalis Infection in Hamadan City, Western Iran. Iran J Parasitol 2012; 7(2): 67–72. [Article]
12. Meingassner JG, Havelec L, Mieth H. Studies on strain sensitivity of Trichomonas vaginalis to metronidazole. Br J Vener Dis 1978; 54(2): 72–6. [DOI]
13. Schwebke JR, Barrientes FJ. Prevalence of Trichomonas vaginalis Isolates with Resistance to Metronidazole and Tinidazole. Antimicrob Agents Chemother 2006; 50(12): 4209–10. [DOI]
14. Upcroft JA, Upcroft P. Drug susceptibility testing of anaerobic protozoa. Antimicrob Agents Chemother 2001; 45(6): 1810–4. [DOI]
15. Meri T, Jokiranta TS, Suhonen L, et al. Resistance of Trichomonas vaginalis to metronidazole: report of the first three cases from Finland and optimization of in vitro susceptibility testing under various oxygen concentrations. J Clin Microbiol 2000; 38(2): 763–7. [DOI]
16. Marques‐Silva M, Lisboa C, Gomes N, et al. Trichomonas vaginalis and growing concern over drug resistance: a systematic review. J Eur Acad Dermatol Venereol 2021; 35(10): 2007-21. [DOI]
17. Lin HC, Chu LJ, Huang PJ, et al. Proteomic signatures of metronidazole-resistant Trichomonas vaginalisreveal novel proteins associated with drug resistance. Parasit Vectors 2020; 13(1): 1-14. [DOI]
18. Snipes LJ, Gamard PM, Narcisi EM, et al. Molecular epidemiology of metronidazole resistance in a population of Trichomonas vaginalis clinical isolates. J Clin Microbiol2000; 38(8): 3004– 9. [DOI]
19. Matini M, Rezaeian M, Mohebali M, et al. Genotyping of Trichomonas vaginalis isolates in Iran by using single stranded conformational polymorphism-PCR technique and internal transcribed spacer regions. Trop Biomed 2012; 29(4): 605–12. [Article]
20. Matini M, Maghsood AH, Mohebali M, et al. In vitro susceptibility of Iranian isolates of Trichomonas vaginalis to metronidazole. Iran J Parasitol 2016; 11(1): 46-51. [Article]
21. Bahadory S, Aminizadeh S, Taghipour A, et al. A systematic review and meta-analysis on the global status of Trichomonas vaginalis virus in Trichomonas vaginalis. Microb Pathog 2021; 158: 105058. [DOI]
22. Perez S, Fernandez-Verdugo A, Perez F, et al. Prevalence of 5-nitroimidazole resistant Trichomonas vaginalis in Oviedo, Spain. Sex Transm Dis 2001; 28(2): 115–6. [DOI]
23. Rabiee S, Bazmani A, Matini M, et al. Comparison of Resistant and Susceptible Strains of Trichomons vaginalis to Metronidazole Using PCR Method. Iran J Parasitol 2012; 7(3): 24–30. [Article]
24. Muller M, Lossick JG, Gorrell TE. In vitro susceptibility of Trichomonas vaginalis to metronidazole and treatment outcome in vaginal trichomoniasis. Sex Transm Dis 1988; 15(1): 17-24. [DOI]
25. Rasoloson D, Tomková E, Cammack R, et al. Metronidazole-resistant strains of Trichomonas vaginalis display increased susceptibility to oxygen. Parasitology 2001; 123(Pt 1): 45– 56. [DOI]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
