BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-192-fa.html
، محمدرضا اشعرین1 ، مجید اسدی ، ایرج نبی پور ، عبدالعلی ابراهیمی ، مژده نصیری احمدآبادی ، منصور مقدم1 ، محمدرضا پوربهی*2
2- ،
زمینه: بیشتر بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی همراه صعود قطعه ST (STEMI) هنوز هم به وسیله ری پرفیوژن دارویی درمان میشوند، که همیشه موفقیت آمیز نیست. به همین دلیل تحقیق جهت موفقیت بیشتر ری پرفیوژن و با اضافه نمودن داروهای ضد انعقاد جدیدتر انجام می شود. هدف از این مطالعه این است که آیا اضافه کردن انوکساپارین به عنوان یک ضد انعقاد جدید در این دسته از بیماران با تأثیرات برتر و امن-تری در مقایسه با هپارین معمولی برخوردار است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه بالینی، 150 بیمار کمتر از 75 سال (104 مرد و 46 زن) با STEMI که تحت درمان با استرپتوکیناز (5/1 میلیون واحد در ساعت) را به طور تصادفی انوکساپارین (40mg بولوس داخل وریدی) یا هپارین معمولی دریافت کردند. یافته‌ها: از75 بیمار گروه انوکساپارین (میانگین سن 4/9±9/58) و گروه هپارین همگی از نظر عوامل خطر و دریافت دیگر درمان های دارویی مشابه بودند. زمان شروع علایم تا شروع درمان با فیبرینولیز نیز در هر دو گروه مشابه بود (13/0=P). کسر جهشی بطن چپ، در گروه انوکساپارین 6/5±2/45 درصد و در گروه هپارین 3/7±3/40 بود که از نظر آماری قابل توجه بود (056/0=P). میزان خونریزی های ماژوردر دو مورد و خون ریزی مینور در 10 مورد از گروه انوکساپارین و خون ریزی مینور در 5 بیمار از گروه هپارین رخ داد (056/0
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
