دوره 28، شماره 1 - ( دوماهنامه طب جنوب 1404 )
جلد 28 شماره 1 صفحات 575-569 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hoseini Ivari S S, Solaimani Moghaddam R. Thromboangiitis Obliterans; a Case Re-port of Buerger's Disease. Iran South Med J 2025; 28 (1) :569-575
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-2229-fa.html
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-2229-fa.html
حسینی ایوری سمیه سادات، سلیمانی مقدم رسول. ترومبوآنژیت انسدادی؛ گزارش یک مورد از بیماری بورگر. مجله طب جنوب. 1404; 28 (1) :569-575
1- گروه پزشکی داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ،rasool.solaimani@yahoo.com
2- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ،
چکیده: (11 مشاهده)
زمینه: ترومبوآنژیت انسدادی که بیماری بورگر هم نامیده می‌شود، یک بیماری التهابی مزمن است که عروق خونی کوچک تا متوسط را درگیر می‌کند و ارتباط نزدیکی با سیگار کشیدن دارد.
معرفی بیمار: بیمار مردی 48 ساله می‌باشد و به مدت 20 سال است که سیگار می‌کشد. از درد در بدن، و سردی و زخم در انگشتان پا شاکی بوده است. او در تاریخچه خود هیچ بیماری یا تروما و بیماری خود ایمنی خاصی را ذکر نکرده است. پس از انجام آزمایشات ایمونولوژیک و روماتیسمی و در نظر گرفتن شرایط بالینی بیمار، پس از رد سایر بیماری‌ها و انجام آنژیوگرافی، باریکی 100 درصدی در شریان فمورال سطحی در پای راست و قطع کامل سه شاخه در هر دو پا پس از پاپلیتیا وجود داشت و به این ترتیب، تشخیص بیماری بورگر داده شد.
نتیجه‌گیری: اگرچه بورگر یک بیماری نادر است، اما شیوع آن در ایران بیش‌تر از سایر مناطق جهان است. بنابراین با توجه به عواقب این بیماری مانند قطع عضو به‌دلیل تشخیص و درمان دیرهنگام آن و از طرفی ارتباط نزدیک آن با سیگار، این بیماری باید به‌طور بالقوه در بیماران سیگاری با درد شدید و زخم پا مورد توجه قرار گیرد
معرفی بیمار: بیمار مردی 48 ساله می‌باشد و به مدت 20 سال است که سیگار می‌کشد. از درد در بدن، و سردی و زخم در انگشتان پا شاکی بوده است. او در تاریخچه خود هیچ بیماری یا تروما و بیماری خود ایمنی خاصی را ذکر نکرده است. پس از انجام آزمایشات ایمونولوژیک و روماتیسمی و در نظر گرفتن شرایط بالینی بیمار، پس از رد سایر بیماری‌ها و انجام آنژیوگرافی، باریکی 100 درصدی در شریان فمورال سطحی در پای راست و قطع کامل سه شاخه در هر دو پا پس از پاپلیتیا وجود داشت و به این ترتیب، تشخیص بیماری بورگر داده شد.
نتیجه‌گیری: اگرچه بورگر یک بیماری نادر است، اما شیوع آن در ایران بیش‌تر از سایر مناطق جهان است. بنابراین با توجه به عواقب این بیماری مانند قطع عضو به‌دلیل تشخیص و درمان دیرهنگام آن و از طرفی ارتباط نزدیک آن با سیگار، این بیماری باید به‌طور بالقوه در بیماران سیگاری با درد شدید و زخم پا مورد توجه قرار گیرد
نوع مطالعه: گزارش موردی |
موضوع مقاله:
دستگاه خون و لنف
دریافت: 1403/12/25 | پذیرش: 1404/4/21 | انتشار: 1404/7/27
دریافت: 1403/12/25 | پذیرش: 1404/4/21 | انتشار: 1404/7/27
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
