دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: دیابت یکی از مشکلات جدی جهانی بوده و خودمراقبتی عامل مؤثری در کنترل آن می‌باشد. یکی از عوامل مؤثر در خود مراقبتی بیماران دیابتی، حمایت اجتماعی است و با توجه به وجود منابع حمایتی گوناگون، ضروری است تا منابع مؤثر در این زمینه شناسایی گردد. بنابراین هدف از این بررسی شناسایی منابع حمایتی مؤثر در خود مراقبتی می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی 396 بیمار دیابتی که به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام گردید. نمونه‌هایی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند اقدام به تکمیل پرسشنامه‌های استاندارد مربوط به خودمراقبتی و منابع حمایت اجتماعی بیماری‌های مزمن نموده و بعد از جمع‌آوری اطلاعات و ورود داده‌ها به نرم‌افزار آماری SPSS ویرایش 16، به‌منظور بررسی منابع حمایتی مؤثر در ابعاد مختلف خود مراقبتی از مدل رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید. یافته‌ها: از بین شش منبع حمایتی، بیشترین حمایت توسط سه منبع سازگاری شخصی، مراقبین بهداشتی و خانواده/دوستان ارائه شده بود (ضریب تبیین 43 درصد). سازگاری شخصی پیشگویی کننده کلیه جنبه‌های خودمراقبتی به‌جز کنترل قندخون بوده، مراقبین بهداشتی عامل مؤثری در خودتنظیمی و تعامل با مراقبین محسوب شده و خانواده/دوستان نیز پیشگویی کننده انطباق با بیماری، خود تنظیمی و تعامل با مراقبین بودند. نتیجه‌گیری: بیماران دیابتی از منابع حمایتی بسیار اندکی جهت خود مراقبتی بهره‌مند می‌باشند و سازگاری شخصی با بیماری مهم‌ترین منبع حمایتی بوده و منابعی از جمله سیاست‌ها/رسانه، محیط کار و سیستم‌های ارائه خدمات بهداشتی منبع حمایتی مؤثری در خودمراقبتی نبودند. بنابراین ارائه این منابع ممکن است در ارتقاء خود مراقبتی نقش مهمی داشته باشند.