دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: ریشه اغلب سوانح صنعتی را می‌توان در عدم رعایت کامل ملاحظات علم مهندسی فاکتورهای انسانی در سطح فردی یا سازمانی جستجو کرد. سر و صدای نامطلوب محیط‌های کاری علاوه‌بر تأثیر منفی بر اوضاع روانی کارگر و کاهش بازده‌کاری، بر وضعیت عمومی بدن نیز تأثیرات مخربی ایجاد می‌نماید. هدف پژوهش حاضر، سنجش میزان آلودگی صوتی در یک محیط صنعتی و ارائه راه‌کارهای عملی در راستای بهبود شرایط کاری و کنترل آن بود. مواد و روش‌ها: به‌منظور تشخیص و ارزیابی میزان آلودگی در ایستگاه‌های مختلف کاری بخش مورد مطالعه، ترازهای صوتی سطوح مختلف با دستگاه SLM، اندازه‌گیری و متوسط تراز فشار صوت واحد مورد نظر محاسبه شد و در ادامه، محاسبات دوزیمتری سر و صدا برای افراد شاغل انجام گرفت و حداکثر مدت زمان مجاز کار در واحدهای کاری محاسبه شد. به‌منظور بررسی اثرات نامطلوب سر و صدا بر کارکنان در معرض، طی آزمایشات دوره‌ای، سطح شنوایی کلیه پرسنل بخش‌ مورد مطالعه، بررسی گردید. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها، وجود آلودگی شدید صوتی (بین 3/91 تا 3/104 دسی‌بل) در بخش‌ تولید خرده چوب شرکت را نشان می‌داد و نتایج مربوط به اندازه‌گیری میزان افت شنوایی افراد در معرض، مصداقی بر وجود آلودگی صوتی در واحد بود. بعد از به‌کارگیری راه‌کارها، نتایج اندازه‌گیری دوره‌ای افت شنوایی افراد (حداکثر 82 دسی‌بل)، نمایان‌گر تحت کنترل قرار گرفتن آلودگی صوتی در واحد مزبور بود. نتیجه‌گیری: به‌دنبال اقدامات فردی و مدیریتی انجام شده در راستای حل مشکل آلودگی صوتی در واحد تولید خرده چوب، بررسی و آزمون‌های مستمر شنوایی سنجی، نشان دهنده کنترل و کاهش اثرات نامطلوب آن بر افراد در معرض بود.