زمینه: انواع اختلالات خواب می‌توانند روی عملکرد، توانایی و سلامت فرد اثرات نامطلوب و شدیدی بگذارند. از علل مهمی که می‎توانند باعث بروز اختلالات جدی خواب شوند علل شغلی می‌باشند، که در بین آنها شیفت کاری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هدف از انجام این مطالعه تعیین و مقایسه میزان اختلالات خواب در کارگران شیفت در گردش و افراد با شیفت ثابت می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌روش مورد – شاهدی در 196 نفر کارگر شیفت کار چرخشی و 204 نفر کارگر روزکار یک کارخانه تولید پارچه انجام گردید. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های بررسی کیفیت خواب پیتزبورگ 1، خواب آلودگی روزانه ایپورث 2، آپنه خواب برلین 3 و بی‌خوابی 4 به‌صورت مصاحبه در محل جمع‌آوری گردید. همچنین سوالاتی جهت بررسی انواع پاراسومنیا و سندرم پای بی‌قرار نیز پرسیده شد. اطلاعات حاصل توسط نرم‌افزار آماری SPSS ویرایش 13 و با آزمون‌های تی مستقل و مجذور کای و آنالیز رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: طول مدت خواب شبانه در شیفت کاران کمتر از افراد روزکار بود (001/0>P). شیوع کیفیت بدخواب و بی‌خوابی در بین شیفت کاران شایع‌تر از افراد غیر شیفت کار بود که این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود (9/2-7/1:CI، 95 درصد، 3/2=OR،P<0.001). شایع‌ترین نوع بی‌خوابی در شیفت کاران مشکل در شروع خواب بود (2/3-5/1:CI، 95 درصد، 2/2=OR، 022/0=P). شیوع خواب آلودگی مفرط روزانه، سندرم پای بی‌قرار، خرخر شبانه و آپنه‌ی انسدادی حین خواب و انواع پاراسومنیاها تفاوتی در دو گروه نداشت. نتیجه‌گیری: کوتاه‌تر بودن طول مدت خواب و شیوع بیشتر بی‌خوابی و کیفیت بد خواب بین شیفت کاران لزوم توجه جدی به اختلالات خواب در میان شیفت کاران را یاد آور می‌شود.