دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: رینیت آلرژیک شایع‌ترین نوع آلرژی در بین مردم می‌باشد. تشخیص و درمان دقیق این بیماری جهت جلوگیری از پیشرفت سایر آلرژی‌ها بسیار مهم است. از طرف دیگر رفلاکس معدی- مروی از شایع‌ترین بیماری‌های گوارشی بوده و در زمینه اثر متقابل آن و آسم آلرژیک مطالعات گسترده‌ای صورت پذیرفته است. برخی از مطالعات نشان داده که عدم درمان رفلاکس معدی- مروی در بیمارانی که آسم دارند کنترل این بیماری را با مشکل مواجه می‌سازد. برخلاف آسم، مطالعات بسیار اندکی در مورد اثر رفلاکس معدی- مروی بر درمان رینیت آلرژیک وجود دارد. در این مطالعه اثر درمان رفلاکس معدی- مروی بر کاهش علایم رینیت در بیمارانی که هم زمان رینیت آلرژیک دارند، مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی که به‌صورت آینده‌نگر به‌مدت 6 ماه از فروردین تا مهر 1392 در مرکز تحقیقات آلرژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد، 103 بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک متوسط تا شدید به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. برای بیمارانی که علاوه‌بر رینیت آلرژیک هم زمان مبتلا به رفلاکس معدی- مروی بودند به‌مدت 6 هفته روزانه 20 میلی‌گرم امپرازول تجویز شد. درمان‌های معمول آلرژی نیز ادامه یافت و در نهایت میزان علایم آلرژی بینی قبل و بعد تجویز امپرازول (روزهای 5، 10، 30) در نرم‌افزار آنالیز آماری SPSS ویرایش 5/11 با کمک آزمون‌های آماری کای مربع، و تی زوجی هم مقایسه شدند و از نرم‌افزار Epi info ویرایش 7 نیز استفاده شد.همچنین P کمتر از 05/0 به‌عنوان سطح معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در این مطالعه 103 بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک فصلی- به دو گروه GERD (38 درصد و 33=n) و (68 درصد و 70=n) با میانگین سنی 28 و 7/25 سال به‌ترتیب مورد ارزیابی قرار گرفتند. در گروه اول پس از تجویز امپرازول علایم رفلاکس در روزهای 5، 10، 30 پس از درمان به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (03/0=P)؛ ولی ارتباطی بین درمان رفلاکس و کاهش علایم آلرژیک دیده نشد (05/0