BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-577-fa.html
1، رمضان میرزایی2 ، رضوانه مشهدی3 ، مهدی جهان‌تیغ4 ، محمدعلی طبسی5 ، طیبه کرمانی6
2- گروه بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
3- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
4- گروه آسیب‌شناسی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
5- گروه کتابداری و اطلاع‌رسانی پزشکی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
6- گروه تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
زمینه: لحیم‌کاری آلاینده‌های زیان‌آور فراوانی تولید می‌کند. هدف از این مطالعه تعیین اثرات سمی این آلاینده‌ها بر ضخامت پوشش ژرمینال در موش صحرایی بود. مواد و روش‌ها: 48 سر موش صحرایی بالغ نر به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایش (30 سر) و شاهد (18 سر) تقسیم شدند. موش‌های گروه‌های آزمایش و شاهد بر اساس زمان مواجهه‌ی گروه آزمایش با آلاینده‌ها (روزانه به‌مدت یک ساعت) به سه زیر گروه 2، 4 و 6 هفته‌ای تقسیم شدند. میزان فیوم‌ها روزانه با روش‌های استاندارد اندازه‌گیری شد. بر اساس جدول زمانی از بیضه موش‌های دو گروه پس از فیکساسیون در فرمالین بلوک‌های پارافینی تهیه و مقاطع تهیه شده با هماتوکسیلن و ائوزین رنگ‌آمیزی و ضخامت پوشش ژرمینال در آنها اندازه‌گیری شد. اطلاعات جمع‌آوری شده به‌کمک تست غیرپارامتری مان ویتنی ویتنی با نرم‌افزار SPSS ویرایش 17 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که غلظت این آلاینده‌ها به‌ترتیب برای فرمالدئید، قلع و سرب برابر با 193/0 میلی‌گرم بر متر مکعب 35 و /0 میلی‌گرم بر متر مکعب و 3 میلی‌گرم بر مترمکعب بود. با آنکه اختلاف معنی‌داری میان وزن بیضه‌ها میان گروه‌های شاهد و آزمایش دیده نشد، اختلاف میان گروه‌های شاهد و آزمایش در گروه 6 هفته‌ای برای ضخامت لوله‌های منی‌ساز معنی‌دار بود (02/0>P). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که آلاینده های لحیم کاری به‌صورت وابسته به زمان می‌تواند موجب تغییر ساختار و ضخامت پوشش ژرمینال در موش‌های صحرایی گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
