دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

مقدمه: بررسی‌های پیشین نشان می‌دهند که استفاده از دوزهای فارماکولوژیک استروئیدهای آنابولیک سبب اثرات سوء قلبی- عروقی مانند هیپرتروفی بطنی، افزایش استعداد ابتلا به آسیب ایسکمی- جریان مجدد، کاهش اثرات محافظتی ورزش بر قلب و مرگ‌های ناگهانی قلبی می‌گردد. هدف از مطالعه کنونی بررسی اثرات هشت هفته درمان با داروی ناندرولون (10 میلی‌گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن در هفته) بر پدیده پیش شرطی‌سازی ایسکمیک در قلب ایزوله موش‌های صحرایی ساکن (غیر ورزشکار) بوده است. مواد و روش‌ها: سه گروه حیوان در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. 1- گروه کنترل ایسکمی جریان مجدد (IR) 2- گروهی که قبل از آسیب ایسکمی و جریان مجدد تحت پروتکل پیش شرطی‌سازی ایسکمیک قرار گرفتند (IR-IPC) و 3- گروه دریافت کننده ناندرولون که تحت پروتکل پیش شرطی‌سازی ایسکمیک و اسیب ایسکمی و جریان مجدد قرار گرفتند (Nan-IPC-IR). بعد از دو ماه درمان با ناندرولون یا حلال مربوطه، در پایان هشت هفته، قلب موش‌ها ایزوله و سپس در دستگاه لانگندورف تحت اثر 30 دقیقه ایسکمی و به‌دنبال آن 120 دقیقه جریان مجدد قرار گرفت. پیش شرطی‌سازی به‌وسیله سه دوره 3 دقیقه‌ای ایسکمی/ جریان مجدد با باز و بسته نمودن متناوب شریان کرونر نزولی قدامی چپ (LAD) قبل از ایسکمی اصلی انجام گرفت. ضربان قلب، فشار ایجاد شده داخل بطن چپ، حاصل ضربان فشار، حداکثر و حداقل تغییر فشار در واحد زمان (dp/dt) و جریان کرونری در طی آزمایش اندازه‌گیری شد. در پایان 120 دقیق جریان مجدد، اندازه سکته به روش رنگ‌آمیزی با تری‌فنیل تترازولیوم کلراید (TTC) سنجیده شد. یافته‌ها: هشت هفته درمان با ناندرولون سبب کاهش وزن بدن و افزایش نسبت وزن قلب به وزن بدن گردید. ناندرولون سبب افزایش پارامترهای عملکردی قلب در دوره پایه‌ای قبل ایسکمی در حیوانات ساکن دیده شد. ناندرولون این پارامترها را طی دوره جریان مجدد نیز به‌طور معنی‌داری افزایش داد (05/0>P) پیش شرطی‌سازی سبب کاهش اندازه سکته در حیوانات ساکن گردید. این اثر به‌دنبال تیمار با ناندرولون مختل نگردید. نتیجه‌گیری: بررسی کنونی نشان داد که استفاده مزمن از دوزهای بالای ناندرولون سبب مختل شدن اثرات مفید پدیده پیش شرطی‌سازی ایسکمیک در قلب نمی‌گردد.