زمینه: ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و میکروبی آب آشامیدنی مبنای قضاوت قابل شرب بودن آن است. تغییرات نامطلوب در این پارامترها می‌تواند سلامت مصرف کنندگان را تهدید کند. لذا هدف این مطالعه بررسی کیفیت فیزیکی، شیمیایی و میکروبی آب شرب و مقایسه آن با استانداردهای ملی و سازمان حفاطت محیط زیست (EPA) می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی، از نیمه دوم سال 91 آغاز و تا پایان همان سال ادامه یافت. 50 نمونه به‌صورت مستقیم از شبکه توزیع آب شهر بوشهر جمع‌آوری گردید. آزمایشات فیزیکی و شیمیایی بر اساس روش‌های مندرج در استاندارد متد صورت گرفت. آزمایشات میکروبی کلیفرم کل و کلیفرم مدفوعی با روش تخمیر چند لوله‌ای و باکتری‌های هتروتروف به روش Spread Plate انجام گرفت.

یافته‌ها: میانگین پارامترهای اندازه‌گیری شده به‌ترتیب هدایت الکتریکی 5/1155 میکروزیمنس بر سانتی‌متر، کدورت NTU 27/0، pH12/7، قلیائیت 5/171، سختی کل 96/458، سختی کلسیم 96/390 و سختی منیزیم 68 میلی‌گرم بر لیتر بر حسب کربنات کلسیم، کلسیم 38/156، منیزیم 95/16، کلر باقیمانده 61/0، کلرور 26/83، کل جامدات محلول (TDS) 7/577، آهن 115/0، فلوراید 48/0، فسفات 059/0، نیترات 08/3، نیتریت 003/0 و سولفات 38/728 میلی‌گرم در لیتر، کلیفرم کل (0)، کلیفرم مدفوعی (0) MPN/100mL و شمارش بشقابی هتروتروفیک (HPC) 8/309 CFU/mL بود و به جز TDS و سولفات، کلیه پارامترها استانداردهای ملی و EPA آب آشامیدنی را برآورده می‌نمایند.

نتیجه‌گیری: کیفیت بهداشتی آب شبکه توزیع شهر بوشهر مشکل آفرین نیست. به جز TDS و سولفات بالا که می‌تواند تا حدی اثرات مسهل برای مصرف کننده و نیز خوردگی شبکه آبرسانی را به دنبال داشته باشد.