دوره 20، شماره 4 - ( دو ماهنامه طب جنوب 1396 )
جلد 20 شماره 4 صفحات 369-362 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Darvishi M, Jafari R, Darabi H, Zendehbodi I, Jahangard S A. Survey of Rodents Fauna Regarding to their Probabilistic Contamination to Leishmania (2013-2014). Iran South Med J 2017; 20 (4) :362-369
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-888-fa.html
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-888-fa.html
درویشی محمد، جعفری رضا، دارابی حسین، زنده‌بودی ایرج، جهانگرد سید عبدالمناف. بررسی فون جوندگان شهرستان تنگستان با توجه به آلودگی احتمالی آنها به انگل لیشمانیا (1393-1392). مجله طب جنوب. 1396; 20 (4) :362-369
محمد درویشی1 
، رضا جعفری* 2، حسین دارابی3 ، ایرج زنده‌بودی1 ، سید عبدالمناف جهانگرد1
، رضا جعفری* 2، حسین دارابی3 ، ایرج زنده‌بودی1 ، سید عبدالمناف جهانگرد1
1- شبکه بهداشت و درمان شهرستان تنگستان، بوشهر، ایران
2- مؤسسه ملی تحقیقات سلامت، ایستگاه تحقیقات سلامت اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران ، Jafari_r@farabi.tums.ac.ir
3- مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج‌فارس، پژوهشکده علوم زیست پزشکی خلیج‌فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
2- مؤسسه ملی تحقیقات سلامت، ایستگاه تحقیقات سلامت اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران ، Jafari_r@farabi.tums.ac.ir
3- مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج‌فارس، پژوهشکده علوم زیست پزشکی خلیج‌فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
چکیده: (4724 مشاهده)
زمینه: شهرستان تنگستان در حال حاضر یکی از کانون‌های لیشمانیوز جلدی روستایی (zoonotic cutaneous leishmaniasis) در استان بوشهر می‌باشد. جوندگان از مهم‌ترین مخازن انگل این بیماری (leishmania major) بوده و تاکنون چهار گونه از آنها به‌عنوان مخازن اصلی بیماری در کشور شناسایی شده‌اند. این مطالعه در سال‌های 93-92 با هدف شناسایی گونه‌های جوندگان و تعیین میزان آلودگی آنها به انگل لیشمانیا در شهرستان تنگستان انجام گردید.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی و به روش مقطعی انجام گرفت. جوندگان از مناطق مختلف شهرستان با استفاده از تله‌های زنده‌گیر جمع‌آوری گردیدند. جوندگان صید شده با توجه به مشخصات مرفولوژیکی و استفاده از کلیدهای تشخیص معتبر شناسایی شدند. جونده صید شده با استفاده از کلروفرم بیهوش و از هر گوش آن 2 عدد لام به روش سمباده زنی تهیه و پس از خشک شدن با متانول فیکس می‌شد. لام‌ها با رنگ‌آمیزی گیمسا و به وسیله میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: در مجموع 187 سر جونده شامل 9 گونه صید گردید.گونه تاترا ایندیکا با 6/70 درصد گونه غالب بود. جونده آلوده به انگل لیشمانیا در این مطالعه پیدا نشد. تمامی جوندگان صید شده دارای آلودگی اکتوپارازیتی به کک و شپش بودند. کک‌ها بیشترین اکتوپارازیت‌ها بودند که در دو گونه xenopsylla cheopis و xenopsylla astia قرار داشتند.
نتیجه‌گیری: با توجه به وفور بالای تاترا ایندیکا در این شهرستان و اینکه در مطالعات گذشته این گونه به عنوان مخزن اصلی در مناطق جنوب غربی ایران معرفی شده، می‌تواند در بروز سالک روستایی در آینده نقش اساسی داشته باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی و به روش مقطعی انجام گرفت. جوندگان از مناطق مختلف شهرستان با استفاده از تله‌های زنده‌گیر جمع‌آوری گردیدند. جوندگان صید شده با توجه به مشخصات مرفولوژیکی و استفاده از کلیدهای تشخیص معتبر شناسایی شدند. جونده صید شده با استفاده از کلروفرم بیهوش و از هر گوش آن 2 عدد لام به روش سمباده زنی تهیه و پس از خشک شدن با متانول فیکس می‌شد. لام‌ها با رنگ‌آمیزی گیمسا و به وسیله میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: در مجموع 187 سر جونده شامل 9 گونه صید گردید.گونه تاترا ایندیکا با 6/70 درصد گونه غالب بود. جونده آلوده به انگل لیشمانیا در این مطالعه پیدا نشد. تمامی جوندگان صید شده دارای آلودگی اکتوپارازیتی به کک و شپش بودند. کک‌ها بیشترین اکتوپارازیت‌ها بودند که در دو گونه xenopsylla cheopis و xenopsylla astia قرار داشتند.
نتیجه‌گیری: با توجه به وفور بالای تاترا ایندیکا در این شهرستان و اینکه در مطالعات گذشته این گونه به عنوان مخزن اصلی در مناطق جنوب غربی ایران معرفی شده، می‌تواند در بروز سالک روستایی در آینده نقش اساسی داشته باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
انگل‌شناسی
دریافت: 1395/8/10 | پذیرش: 1395/12/9 | انتشار: 1396/6/5
دریافت: 1395/8/10 | پذیرش: 1395/12/9 | انتشار: 1396/6/5
فهرست منابع
1. temad E. Mammals of Iran. Vol 1: Rodents and key to their identification. Tehran: National Society of Natural Sources and Human Environment Protection Publications, 1978, 288. (Persian)
2. Sepidar AA. Rats and mouse behavior and their control. 1th ed. Tehran: Samiran press, 1991, 258. (Persian)
3. Sedaghat MM. Recognition and commensal rodent. 1th ed. Tehran: Industry and jobs city organizing press, 2009, 186. (Persian)
4. Shirzadi MR. Cutaneous leishmaniasis control guideline in Iran. Tehran: Ministry of Health and Medical Education Publications, 2012, 112. (Persian)
5. Asgari Nezhad H, Mirzaie M, Sharifi I, et al. The prevalence of cutaneous leishmaniasis in school children in southwestern Iran, 2009. Comp Clin Pathol 2012; 21(5): 1065-9. [DOI:10.1007/s00580-011-1230-7]
6. Carnaúba D Jr, Konishi CT, Petri V, et al. Atypical disseminated leishmaniasis similar to post-kala-azar dermal leishmaniasis in a Brazilian AIDS patient infected with Leishmania infantum chagasi: a case report. Int J Infect Dis 2009; 13(6): 504-7. [DOI:10.1016/j.ijid.2009.01.022]
7. Singh S. New developments in diagnosis of leishmaniasis. Indian J Med Res 2006; 123(3): 311-30.
8. GonzálezU, Pinart M, Reveiz L, et al. Intervention for Old World cutaneous leishmaniasis. Cochrane Database Syst Rev 2008; 8(4): CD005067 [DOI:10.1002/14651858.CD005067.pub3]
9. Shirzadi MR, Esfahania SB, Mohebalia M, et al . Epidemiological status of leishmaniasis in the Islamic Republic of Iran, 1983-2012. Eastern Mediterranean Health Journal 2015; 21(10): 736-42. [DOI:10.26719/2015.21.10.736]
10. Yaghoobi-Ershadi M. Phlebotomine sand flies (Diptera: Psychodidae) in Iran and their role on Leishmania transmission. J Arthropod-Borne Dis 2012; 6(1): 1-17.
11. Edrissian GH, Zovein Z, Nadim A. A simple technique for preparation of smears from the ear of Rhombomys opimus for the detection of leishmanial infection. Trans R Soc Trop Med Hyg 1982; 76(5): 706-7. [DOI:10.1016/0035-9203(82)90255-3]
12. Tajedin L, Rassi Y, Oshaghi M, et al. Study on Ectoparasites of Rhombomys opimus in Endemic Foci in Iran. Iran J Arthropod Borne Dis 2009; 3(1): 41-5.
13. Javadian E, Dehestani M, Nadim A, et al. Confirmation of Tatera indica as the main reservoir host of ZCL in the west of Iran. Iran J Publ Health 1998; 27(1-2): 55-60.
14. Jafari R, Dehghani Tafti AA, Ehrampoosh M H, et al. A faunestic study of rodents in Yazd with emphasis on rural reservoirs of cutaneous leishmaniasis. J Shaheed Sadoughi U Med Sci Health Serv 2008; 15(4): 59-63. (Persian)
15. Marvi Moghaddam N. Studies on epidemiological features of cutaneous leishmaniasis for the preparation of control program in some parts of the new focus of khatam county, Yazd province, Iran [dissertation]. Tehran: TUMS Univ., 2007. (Persian)
16. Solimani H. Study on the present status of cutaneous leishmaniasis in the city of Ardestan, Isfahan province, Iran [dissertation]. Tehran: TUMS Univ., 2016. (Persian)
17. Nadim A, Seyedi-Rashti MA, Mesghali A. Epidemiology of cutaneous leishmaniasis in Turkemen Sahara, Iran. J Trop Med Hyg1977; 71(9): 238-9.
18. Javadian E. Reservoir host of cutaneous leishmaniasis in Iran. Proceeding of the 12th International Congress for Tropical Medicine and Malaria. 1988 Sep. 18-23, Amsterdam . New York : Ezcerpta Medica 1988.
19. Mostafavi E, Parvizi P, Esmaeili S, et al. Investigation of the rodent fauna and the infection status of cutaneous leishmaniasis in some regions western Iran. J Vet Lab Res 2012; 4(1): 82. (Persian)
20. Mohammadi S, Sheikhizadeh Aval H. Study on rodent fauna of Ferdows county. Exp Anim Biol 2016; 5(1): 93-103. (Persian) Gholipoory M, Rezai HR, Namroodi S, et al. Prevalence of Leishmaniasis in rodent's fauna in turkmen Sahra, Iran. Med Lab J 2015; 9(3): 146-50. (Persian)
21. Parvizi P, Javadian E, Rasi E, et al. Study on vectors and reservoires of cutaneous Leshmaniasis in Turkmen Sahra, Golestan province, north-eastern Iran. J Modarres Uni Med Sci 1998; 1(3): 129-125. (Persian)
22. Nadim A, Seyedi Rashti MA, Mesghali A. Epidemiology of cutaneous leishmaniasis in Turkeman Sahara, Iran. J Trop Med and Hyg 1968; 71(9): 238-9.
23. Azizi K, Davari B, Kalantari M, et al. Gerbillid Rodents Fauna (Muridae: Gerbillinae) and detection of reservoir hosts(s) of Zoonotic Cutaneous Leishmaniasis using a Nested-PCR technique in Jask City in Hormozgan Province in 2008. Scientific J Kurdistan Uni Med Sci (SJKU) 2011; 16(2): 66-76. (Persian)
24. Desjeux Ph, Organization WH. Information on the epidemiology and control of the leishmaniases by country or Territory. geneva: WHO/LEISH 1991, 47.
25. Ibrahim EA, Mustafa MB, Al Amir SA, et al. Meriones libycus (Rodentia: Gerbillidae) a possible reservoir host of zoonotic cutaneous leishmaniasis in Riyadh Province, Saudi Arabia. Trans R Soc Trop Med Hyg 1994; 88(1): 39. [DOI:10.1016/0035-9203(94)90488-X]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
