دوره 20، شماره 4 - ( دو ماهنامه طب جنوب 1396 )
جلد 20 شماره 4 صفحات 379-370 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fouladvand M A, khorami S, Sartavi K. Evaluation of Lethal Effect of Pergularia Tomentosa and Priploca aphylla on Trichomonas Vaginalis In Vitro. Iran South Med J 2017; 20 (4) :370-379
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-889-fa.html
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-889-fa.html
فولادوند مرادعلی، خرمی سلیمان، سرتاوی کوهزاد. ارزیابی اثر کشندگی پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا بر تریکوموناس واژینالیس در شرایط آزمایشگاه. مجله طب جنوب. 1396; 20 (4) :370-379
مرادعلی فولادوند1 
، سلیمان خرمی* 2، کوهزاد سرتاوی3
، سلیمان خرمی* 2، کوهزاد سرتاوی3
1- گروه میکروب و انگل‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
2- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ،Khorami_bu@yahoo.com
3- مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی، بوشهر، ایران
2- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ،
3- مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی، بوشهر، ایران
چکیده: (5559 مشاهده)
زمینه: تک یاخته تریکوموناس واژینالیس یکی از عوامل واژینیت در انسان است. داروی انتخابی برای درمان مترونیدازول است که علاوه بر افزایش مقاومت دارویی، عوارض جانبی بسیاری نیز دارد. پرگولاریا تومنتوزا یک گیاه بیابانی می‌باشد که دارای اثر ضدپلاسمودیومی و ضد قارچی بوده و اثر ضد درماتوفیتی گیاه پریپلوکا آفیلا حتی از داروهای رایج ضد قارچی مانند گریزوفلویین بیشتر می‌باشد. در این مطالعه امید است با استفاده از گیاهان فوق بتوان ترکیب دارویی گیاهی مؤثری معرفی کرد.
مواد و روش‌ها: پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا پس از جمع‌آوری تمیز و خشک گردید و با استفاده از حلال‌های آب، متانول، دی کلرومتان و ان هگزان عصاره‌گیری شد و با حلال‌های ذکر شده، غلظت‌های 50،100،200،400،600،800 میکروگرم/ میلی‌لیتر در سرم فیزیولوژی و گلیسیرین تهیه شد. تعداد 106 تروفوزوئیت تریکوموناس واژینالیس در حجم 100 میکرولیتر ریخته شد، سپس 100 میکرولیتر از عصاره گیاهان پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا اضافه و به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه شد. سنجش میزان مرگ این تک یاخته با استفاده از تست (MTT) انجام شد. تأثیر عصاره‌ها روی سلول‌های vero انجام و ارزیابی فیتوشیمیایی برای تعیین ترکیبات موجود در عصاره‌ها، از تکنیک (HPTLC) استفاده شد. تمامی تست‌ها 3 بار تکرار گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS ویرایش 16 استفاده شد.
یافته‌ها: اثر کشندگی تریکومونایی عصاره آبی، متانولی، دی کلرومتانی و ان هگزانی گیاه پرگولاریا تومنتوزا در غلظت 800 میکروگرم/ میلی‌لیتر به ترتیب 64، 4/72، 2/95 و 4/95 درصد بود. اثر ضد تریکومونایی گیاه پریپلوکا آفیلا با غلظت مشابه به ترتیب 8/70، 67، 4/93، 2/93 درصد بود. اثر سایتوتوکسیک عصاره متانولی گیاه پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا در غلظت 800 میکروگرم/ میلی‌لیتر بر ضد سلول‌های (vero) به ترتیب3/50 و 63 درصد بدست آمد. ارزیابی فیتوشیمیایی عصاره‌های هر دو گیاه نشان داد که هر دو دارای ترکیبات آلکالویید، فلاونوئید، ترپنوئید، ساپونین، استرول، فنل، ایریدویید، تانن، فنیل پروپانویید و آنتوسیانین هستند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد عصاره دی کلرومتانی و ان هگزانی هر دو گیاه پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا در همه غلظت‌ها دارای اثر ضد تریکومونایی بیشتری نسبت به عصاره آبی و متانولی می‌باشند. بنابراین ارزیابی مکانیسم اثر این ترکیبات بر روی تریکوموناس واژینالیس ضروری به نظر می‌رسد.
مواد و روش‌ها: پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا پس از جمع‌آوری تمیز و خشک گردید و با استفاده از حلال‌های آب، متانول، دی کلرومتان و ان هگزان عصاره‌گیری شد و با حلال‌های ذکر شده، غلظت‌های 50،100،200،400،600،800 میکروگرم/ میلی‌لیتر در سرم فیزیولوژی و گلیسیرین تهیه شد. تعداد 106 تروفوزوئیت تریکوموناس واژینالیس در حجم 100 میکرولیتر ریخته شد، سپس 100 میکرولیتر از عصاره گیاهان پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا اضافه و به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه شد. سنجش میزان مرگ این تک یاخته با استفاده از تست (MTT) انجام شد. تأثیر عصاره‌ها روی سلول‌های vero انجام و ارزیابی فیتوشیمیایی برای تعیین ترکیبات موجود در عصاره‌ها، از تکنیک (HPTLC) استفاده شد. تمامی تست‌ها 3 بار تکرار گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS ویرایش 16 استفاده شد.
یافته‌ها: اثر کشندگی تریکومونایی عصاره آبی، متانولی، دی کلرومتانی و ان هگزانی گیاه پرگولاریا تومنتوزا در غلظت 800 میکروگرم/ میلی‌لیتر به ترتیب 64، 4/72، 2/95 و 4/95 درصد بود. اثر ضد تریکومونایی گیاه پریپلوکا آفیلا با غلظت مشابه به ترتیب 8/70، 67، 4/93، 2/93 درصد بود. اثر سایتوتوکسیک عصاره متانولی گیاه پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا در غلظت 800 میکروگرم/ میلی‌لیتر بر ضد سلول‌های (vero) به ترتیب3/50 و 63 درصد بدست آمد. ارزیابی فیتوشیمیایی عصاره‌های هر دو گیاه نشان داد که هر دو دارای ترکیبات آلکالویید، فلاونوئید، ترپنوئید، ساپونین، استرول، فنل، ایریدویید، تانن، فنیل پروپانویید و آنتوسیانین هستند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد عصاره دی کلرومتانی و ان هگزانی هر دو گیاه پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا در همه غلظت‌ها دارای اثر ضد تریکومونایی بیشتری نسبت به عصاره آبی و متانولی می‌باشند. بنابراین ارزیابی مکانیسم اثر این ترکیبات بر روی تریکوموناس واژینالیس ضروری به نظر می‌رسد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
انگل‌شناسی
دریافت: 1395/10/20 | پذیرش: 1395/12/2 | انتشار: 1396/6/5
دریافت: 1395/10/20 | پذیرش: 1395/12/2 | انتشار: 1396/6/5
فهرست منابع
1. Newman L, Rowley J, Vander Hoorn S, et al. Global estimates of the prevalence and incidence of four curable sexually transmitted infections in 2012 based on systematic review and global reporting. PloS One 2015; 10(12): e0143304. [DOI:10.1371/journal.pone.0143304]
2. Geelen TH, Hoebe CJ, Dirks A, et al. Low positivity rate after systematic screening for Trichomonas vaginalis in three patient cohorts from general practitioners, STI clinic and a national population-based chlamydia screening study. Sex Transm Infect 2013; 89(6): 532-4. [DOI:10.1136/sextrans-2012-051010]
3. Shew ML, Fortenberry JD, Tu W, et al. Association of condom use, sexual behaviors, and sexually transmitted infections with the duration of genital human papillomavirus infection among adolescent women. Arch Pediatr Adolesc Med 2006; 160(2): 151-6. [DOI:10.1001/archpedi.160.2.151]
4. Gottlieb SL, Douglas JM, Foster M, et al. Incidence of herpes simplex virus type 2 infection in 5 sexually transmitted disease (STD) clinics and the effect of HIV/STD risk-reduction counseling. J Infect Dis 2004; 190(6): 1059-67. [DOI:10.1086/423323]
5. McClelland RS, Sangaré L, Hassan WM, et al. Infection with Trichomonas vaginalis increases the risk of HIV-1 acquisition. J Infect Dis 2007; 195(5): 698-702. [DOI:10.1086/511278]
6. Van Der Pol B, Kwok C, Pierre-Louis B, et al. Trichomonas vaginalis infection and human immunodeficiency virus acquisition in African women. J Infect Dis 2008; 197(4): 548-54. [DOI:10.1086/526496]
7. Kissinger P, Amedee A, Clark RA, et al. Trichomonas vaginalis treatment reduces vaginal HIV-1 shedding. Sex Transm Dis 2009; 36(1): 11-6. [DOI:10.1097/OLQ.0b013e318186decf]
8. Schmid G, Narcisi E, Mosure D, et al. Prevalence of metronidazole-resistant Trichomonas vaginalis in a gynecology clinic. J Reprod Med 2001; 46(6): 545-9. [DOI:10.1097/00006254-200111000-00015]
9. Hager WD. Treatment of metronidazole-resistant Trichomonas vaginalis with tinidazole: case reports of three patients. Sex Transm Dis 2004; 31(6): 343-5. [DOI:10.1097/00007435-200406000-00004]
10. Petrin D, Delgaty K, Bhatt R, et al. Clinical and microbiological aspects of Trichomonas vaginalis. Clin Microbiol Rev 1998; 11(2): 300-17. [DOI:10.1128/CMR.11.2.300]
11. Kuriyama A, Jackson JL, Doi A, et al. Metronidazole-induced central nervous system toxicity: a systematic review. Clin Neuropharmacol 2011; 34(6): 241-7. [DOI:10.1097/WNF.0b013e3182334b35]
12. Chacko J, Pramod K, Sinha S, et al. Clinical, neuroimaging and pathological features of 5-nitroimidazole-induced encephalo-neuropathy in two patients: Insights into possible pathogenesis. Neurol India 2011; 59(5): 743. [DOI:10.4103/0028-3886.86552]
13. Connor TH, Stoeckel M, Evrard J, et al. The contribution of metronidazole and two metabolites to the mutagenic activity detected in urine of treated humans and mice. Cancer Res 1977; 37(2): 629-33.
14. Lindmark DG, Müller M. Antitrichomonad action, mutagenicity, and reduction of metronidazole and other nitroimidazoles. Antimicrob Agents Chemothe 1976; 10(3): 476-82. [DOI:10.1128/AAC.10.3.476]
15. Koss CA, Baras DC, Lane SD, et al. Investigation of metronidazole use during pregnancy and adverse birth outcomes. Antimicrob Agents Chemother 2012; 56(9): 4800-5. [DOI:10.1128/AAC.06477-11]
16. Kazy Z, Puhó E, Czeizel AE. Teratogenic potential of vaginal metronidazole treatment during pregnancy. Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol 2005; 123(2): 174-8. [DOI:10.1016/j.ejogrb.2005.03.016]
17. Centers for Disease Control and Prevention, Workowski KA, Berman SM. Sexually transmitted diseases treatment guidelines, 2006. MMWR Recomm Rep 2006; 55(RR-11): 1-94.
18. Blaha C, Duchêne M, Aspöck H, et al. In vitro activity of hexadecylphosphocholine (miltefosine) against metronidazole-resistant and-susceptible strains of Trichomonas vaginalis. J Antimicrob Chemother 2006; 57(2): 273-8. [DOI:10.1093/jac/dki417]
19. Wachter B, Syrowatka M, Obwaller A, et al. In vitro efficacy of curcumin on Trichomonas vaginalis. Wien Klin Wochenschr 2014; 126(1): 32-6. [DOI:10.1007/s00508-014-0522-8]
20. Emami SA, Sahebkar A, Javadi B. Paresthesia: a review of its definition, etiology and treatments in view of the traditional medicine. Curr Pharm Des 2016; 22(3): 321-7. [DOI:10.2174/1381612822666151112145348]
21. Kaushik NK, Bagavan A, Rahuman AA, et al. Evaluation of antiplasmodial activity of medicinal plants from North Indian Buchpora and South Indian Eastern Ghats. Malar J 2015; 14: 65. [DOI:10.1186/s12936-015-0564-z]
22. Bekheet SH, Abdel-Motaal FF, Mahalel UA. Antifungal effects of Ficus sycomorus and Pergularia tomentosa aqueous extracts on some organs in Bufo regularis treated with Aspergillus niger. Tissue Cell 2011; 43(6): 398-404. [DOI:10.1016/j.tice.2011.09.002]
23. Hassan SW, Umar RA, Ladan MJ, et al. Nutritive value, phytochemical and antifungal properties of Pergularia tomentosa L.(Asclepiadaceae). Int J Pharmacol 2007; 3(4): 334-40. [DOI:10.3923/ijp.2007.334.340]
24. NU R, Aslam Kh, Urooj F, et al. Presence of laxative and antidiarrheal activities in Periploca aphylla: A Saudi medicinal plant. Int J Pharmacol 2013; 9(3): 190. [DOI:10.3923/ijp.2013.190.196]
25. Mwololo SW, Mutiso JM, Macharia JC, et al. In vitro activity and in vivo efficacy of a combination therapy of diminazene and chloroquine against murine visceral leishmaniasis. J Biomed Res 2015; 29(3): 214-23.
26. Arabsalmany M, Behzadifar M, Olyaeemanesh A, et al. The prevalence of herpes simplex virus of pregnancy in Iran: A systematic review and meta-analysis. Iran J Child Neurol 2016; 11(2): 11309.
27. Sobel JD, Nyirjesy P, Brown W. Tinidazole therapy for metronidazole-resistant vaginal trichomoniasis. Clin Infect Dis 2001; 33(8): 1341-6. [DOI:10.1086/323034]
28. Mahmoudvand H, Sepahvand P, Jahanbakhsh S, et al. Evaluation of the antileishmanial and cytotoxic effects of various extracts of garlic (Allium sativum) on Leishmania tropica. J Parasit Dis 2016; 40(2): 423-6. [DOI:10.1007/s12639-014-0520-9]
29. Hussein HI, Al-Rajhy D, El-Shahawi FI, et al. Molluscicidal activity of Pergularia tomentosa (L.), methomyl and methiocarb, against land snails. Int J Pest Manage 1999; 45(3): 211-3. [DOI:10.1080/096708799227815]
30. Piacente S, Masullo M, De Nève N, et al. Cardenolides from Pergularia tomentosa display cytotoxic activity resulting from their potent inhibition of Na+/K+-ATPase. J Nat Prod 2009; 72(6): 1087-91. [DOI:10.1021/np800810f]
31. Rauf A, Muhammad N, Khan A, et al. Antibacterial and phytotoxic profile of selected Pakistani medicinal plants. World Appl Sci J 2012; 20(4): 540-4.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
